mske, verleid door hun geur, kocht hangverbena’s in plaats van fuchsiakes en zette ze in de hangpotten. Ze kwamen van twee verschillende tuincenters omdat er in het ene maar twee kleuren beschikbaar waren en mske houdt van kleurdiversiteit.

Dat ze de uitgebloemde bloemen er moest uit halen, las mske. Dat verbena veel vocht nodig heeft, ook dat las ze. Dus was mske druk in de weer met haar gieter en haar gieterke en pitste dagelijks de overblijfsels uit.

Toen ze op een dag constateerde dat er ineens een enorme uitbarsting van groengroei was weet ze dat, mske getrouw, aan haar eigen schuld. Waarschijnlijk niet genoeg opgelet bij het uitpitsen en daar had je ’t resultaat. Veel te veel groen en minder bloem.

Toen in dat groensel ineens gele bloemen begonnen te bloemen ging mske bij ’t internet te rade. Nergens, maar dan ook nergens vond ze de uitleg. Zij ging er dan maar van uit dat deze gele bloemen een niet veredelde vorm zou kunnen betreffen en ze wou de kweker opbellen ware het niet dat die pas in oktober terug open gaat.

mske haalde de dikke groene bossen met de gele bloemen uit de hangpotten en stompte die samen in één pot.

Dat het stinkerkes waren, beweerde Slow’s zus vorige week en mske wist dat het waar is. Probleem met mske is dat ze, ééns op het verkeerde been gezet, daaraan blijft vasthouden zelfs als haar onderbewustzijn al weken aan het beweren is dat het de gele en oranje bloemen kende, mede omdat er hier ten huize geen tagetes gekocht waren.

Erg is het dat deze tagetes de verbena’s hebben uitgedund. De twee potten waar ze zich in hebben voortgeplant zien er momenteel maar schraal uit, schraal en zonder bloemekes. De pot met de stinkertagetes integendeel is overbevolkt.

Wat er volgend jaar in die potten komt zal nog af te wachten zijn want er staan hier blommekes in die andere bakken die veel en veel minder aandacht en werk vragen en die bloemen dat het een lieve lust is.