Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Geen politiek maar crema

We gaan maar efkes door over eten en over herinneringen.

Al eet ik niet zo veel, er over schrijven kan geen kwaad.

In Kringwinkels kijk ik naar de boeken maar niet de kookboeken, behalve die ene keer dat ik een bepaalde zocht en onmiddellijk vond.

Nu, terwijl Luc druk rommelende was waar hij hoopte één of ander schattenelement te vinden, bekeek ik wel de kookboeken. Het leek wel of het boekje me geroepen had …

De herinnering was niet weggestopt, neen, ze was eerder nog in een gesprek aan tafel beland. We hadden crème brûlée als dessert en Querida -een heel klein beetje Spaans zijnde- en ik hadden het over Crema Catalana, die ik kende van vroegere passages in Catalunya. En ik wou dat wel eens maken … maar ik vergat het.

Nu staat het boekje hier. Nu zal ik het niet meer vergeten.

“Das gevaarlijk 🤭😋” wist Querida.



Previous

Op restaurant

Next

Alleen op ons eiland

16 Comments

  1. Da’s hééél gevaarlijk! 🙂

  2. Het ziet eruit als een crème brûlée. Dat kan niet slecht zien.

  3. Een smaakvol boekje met andere woorden. 🙂

  4. Nu ben ik zo geen zoetbek maar een crème brûlée of een crema catalana sla ik niet af.

    • ms

      Wel meestal ik ook niet, eerder sporadisch.

      Maar die crème brûlée hadden we nu al een paar keer als dessert en die viel in de smaak.

      Volgende keer eens iets anders uit het boekske.

  5. Het plaatje alleen al is gevaarlijk.😆
    Desserts en gebak horen zoet te zijn (in mijn ogen dan), het maakt ze lekkerder dan lekker. Ik eet ze zelden maar zou ze drie maal daags lusten. ’s Nachts ook nog.

    • ms

      Ik kan dat het best maken als er bezoek komt. Om dat ineens op te eten met twee personen is misschien wat veel. 😳

  6. elsjeveth

    Levensgevaarlijk alleen al die foto 🙂

Laat een reactie achter bij elsjevethReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén