Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het zijn lappen …

Het was me het avondje wel gisteravond. mske was op haar eentje naar Amke en Ella getogen, waarover we ’t, misschien, later nog wel eens zullen hebben en daar was het één en ander gaande. We gaan het niet over het eerste incident hebben, op speciaal verzoek van Ella.

We gaan het wel over het tweede hebben, de lijm! Hier was de pattex op en mske had twee tubekes extra straffe -in één dooske voor 1€- meegebracht voor de poot van het houten paardje. Ze beloofde Amke dat ze die tube zou meenemen voor het aapke dat van zijn sokkel was gevallen.

Dat was echter naast die straffe gerekend want die zat verduurd in dat al geopende tubeke. De oplossing ligt voor de hand, de tweede tube dan maar.

Amke zocht het aapke en zijn sokkel, mske nam het tubeke lijm en Ella stond er bij en keek ernaar. mske draaide het dopke omgekeerd op dat tubeke, je weet wel om dat gaatje te boren en ineens, met een gesis spoot die lijm als een geiser uit die tube … op mske’s handen, op haar broek. Het dopke vloog als een raket door de lucht, draaide en viel in een pirouette neer op de tafel op 2cm van Bollie’s laptop.

Dat alles zag mske dan wel maar ze realiseerde zich dat niet op dat ogenblik. Het enige waar ze besef van had was van een brandend gevoel in haar handen en op haar knie. En ze stoof naar de keuken en stak haar handen onder het water.

Gelukkig leest mske altijd éérst bijsluiters, dus dat wist ze. Wat ze dacht? “Aiaiaiaiai, zoveel werk en nu mijn vingers naar de knoppen”. Dàt dacht ze. Haar vingers stonden stijf. Plooien kwam er niet aan te pas. Maar dat was, bleek bij nader inzien, omdat ze ingekapseld zaten in een cocon van lijm. Ze schuurde met het schuursponske en het minderde.

Uiteindelijk heeft ze haar handen gewassen en heeft ze iets gedaan dat tegen haar principes is. Ze is gaan neuzen in Bollie’s badkamerkast, op zoek naar dissolvant. En aangezien ze die niet vond is ze de ruwheid van haar vingertoppen nog wat gaan afschuren tegen de gevel, waar Ella haar ter hulp schoot en zei: “hier Oma, die bruine steen, die is nog scherper”.

De gepaste hulp, op de gepaste tijd, dat is werkelijk een serieuze steun. mske heeft Ella wel heel voorzichtigskes gezegd dat, als ze die bruine steen zou gebruiken, ze gewoon géén vel meer aan haar vingers zou gehad hebben.

En dan, dan heeft ze het aapke geplakt, ah ja, dat tubeke was nu toch open.

Achteraf bedacht ze luidop dat het dan wel jammer was van haar broek maar dat ze toch veel geluk hadden dat die dop niet op Bollie’s laptop was gevallen. “Ja” wist Ella “dan zou je wat meegemaakt hebben met mama”.

Quasi verontwaardigd, wees mske met haar geschrobde vinger op zichzelf en zei: “ik? Zou ik wat meegemaakt hebben met mama?” De kindjes knikten bevestigend waarop mske vervolgde: “en van wie was de aap?”

Raak! Ella keek bedenkelijk naar Amke, Amke keek naar mske, dacht efkes in stilte na en zei toen dat het allemaal de schuld van dat tubeke lijm was. En dat is waar. Want uiteindelijk stond er wel degelijk op die bijsluiter dat, bij contact met de huid, je een kwartier, jawel vijftien minuten, onder de douche moet gaan staan.

Dan vraagt mske zich af of die fabrikanten weten dat die dingen kunnen ontploffen.

Previous

Singles dating

Next

Het doel en de middelen

13 Comments

  1. Twee voor een euro…tja…dan heb je dat vuurwerk eigenlijk wel aardig voor niks erbij gehad hè!
    Brr..superglue…ook eens een klein beetje aan m’n vinger gehad en dat voelde ik na weken nóg…en dan die verhalen, dat het je vingers aan elkaar kan lijmen..denk dat je best geluk hebt gehad dat het niet meer schade heeft aangericht!

  2. ms

    Dat denk ik ook. Ik heb al veel “gelukkig ditten” en “gelukkig datten” zitten denken. En ja al bij al valt het allemaal nogal mee, behalve een plek op die tafel, die er nog wel zal afgaan met het juiste product. En mijn broek hé, één van mijn twee goeie trainingsbroeken. En ik wou nog geen andere kopen.

    Of ’t zou moeten zijn dat iemand hier weet hoe je dat daar uit krijgt. Niet! vrees ik.

  3. oei. geen idee hoe je dat uit broeken ofzo krijgt.. maar wat een geluk dat het ‘maar’ je handen zijn, stel je voor dat iemand zo een kwak in zijn gezicht of ogen zou gekregen hebben!!! jieuw!!!
    In ’t vervolg zal ik ook voorzichtig zijn als er superglue dinges aan te pas komen… jieuw!!

  4. ms

    Als je dat maar weet ! Met die twee kleine curieuzeneuzen in de buurt. Gelukkig dat – daar heb je ‘m weer – dat die hen niet geraakt heeft.

    En mijn handen? Oh dat gaat hoor, ik heb er namelijk voetcrème aangedaan.

  5. hahahahaha, da’s ook een manier, ge kunt dus ook met vochtige WC doekjes uw gezicht ’s morgens wassen enzo, hahahahaha
    wat betreft die mosselen: ik PROBEER ook te vermageren, maar van mosselen verdik je niet, wel van de fritten erbij OF je moet mosselen eten met veel roomsaus, da’s iets anders, hahahaha

  6. ms

    Zo ’s morgens is dat nogal gevaarlijk hé Blah, je zou op de poembak kunnen gaan zitten.

  7. Ik zal na jou verhaal helemaal geen superglue nog durven gebruiken.Die fabrikanten weten het gevaar wel maar rekenen er toch maar op dat ze hun zakken kunnen vullen en zolang er met dat spul niks ernstigs gebeurt vullen ze die zakken maar verder.Gagarandeerd schuiven ze de schuld op de gebruiker:verkeerd gebruik van hun product. Al met al heb je toch geluk gehad.Maar wat zou het resultaat zijn van een kwartier onder de douche? Ik zie niet in dat die lijm er dan vanzelf zou afgaan.

  8. ms

    Wel Magda, ik weet niet of ik daar een kwartier met mijn handen onder het water heb gestaan, het was wel vrij lang, maar die lijm wordt dan soepeler.

    En zo kon ik effectief met een schuursponske het overgrote deel weg schrobben. Daarna met dat roefelen over die bakstenen is er ook nog een groot deel verdwenen. En later op de avond toen Bollie haar dissolvant er zelf bij haalde – neuzen is niet mijn fort – is er nog af gegaan. Wat bleef zijn enkele restanten.

    En ja, daar heb ik inderdaad voetcrème (tegen eelt) aan gedaan omdat die zo goed vettig is. De handcrème hielp maar efkes.

    De rest zal er moeten afslijten.

    Maar hier komt dat spul dan ook nooit meer binnen.

  9. Kan ik geloven als ik lees wat je allemaal hebt moeten doen om er toch wat van bevrijd te worden.Lang geleden heeft mijn man iets dergelijks meegemaakt met die superglue. Een paar vingers zaten aaneen. Hij heeft ze moeten “bevrijden “met een gillette mesje er tusen te duwen.Mooie boel was dat, met pijnlijke vingers als gevolg.

  10. ms

    De reflex om onmiddellijk mijn vingers te spreiden heb ik gelukkig wel gehad omdat ik dat van die aaneengekleefde vingers ook al horen vertellen had. En weet je, ik kan dat best geloven dat je die écht niet anders los krijgt dan met een mes.

    Was (is) me dat een vuiligheid ja.

  11. gettie

    Erg en maar goed dat je zo een alerte adequate reactie hebt gehad. Maar toch is er een duvelke in mij dat mij aanport en mij strant vraagt of ik niet eens op zoek moet gaan naar een log waar iemand vertelt over een dame die met “rare” plekken op haar broek op de bus zat hahiha!!!!

  12. ms

    Ik heb mijn kabas op mijne schoot gepakt.

  13. gettie

    Ziet ge wel dat je een alerte vrouw zijt! Goed gedaan mske, van jou zal er niemand een “smoezelig” verhaalke kunnen placeren op het net en je bespaart me onnodig gegoogel ivm broekvlekken. Dikke lol haha.
    Oh ja, plekte je kabas niet aan je broek, het zou de eerste kabas met pijpen zijn hé.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén