mske zeilde de berg af zoals ze altijd doet, alleen zat de wind nu kop op kop zodat mske niet aan het kruispunt geraakte zonder bijtrappen. En toen zeilde Slow haar voorbij.  mske wou nog wat zeggen over modder die glad kon zijn maar dat vond ze dan precies lijken op een iets of wat gepikeerd zijn omdat hij haar had ingehaald, net omdat hij dat anders nooit doet.

Slow ging dus gezwind de bocht in en even gezwind ging zijn fiets onderuit en Slow languit … in de modder. Toen mske bij hem kwam was hij al rechtgekrabbeld en keek wat beduusd naar de schade. Hij zag er nogal gehavend uit. Modder op zijn trui vooraan en aan de mouw, een pijp van zijn broek meer modder dan pijp en zijn fiets die wat raar overhoop lag.  “Heb je je bezeerd?” informeerde mske.  “Mijn elleboog misschien” zei hij terwijl hij zich er van vergewiste dat er toch geen gat in die mouw zat.

Hij nam zijn fiets, gooide zijn been over de buis … “Je fietstas” zei mske. Slow keek om naar de fietstas die op haar kop in de modder stond. “Normaal krijg je die klittenband nooit los, en nu …” foeterde Slow terwijl hij de tas uit de modder haalde. Hij gooide zijn been over de buis en mske vertrok. Wat verder realiseerde ze zich dat Slow niet naast haar kwam rijden en keek om. Stond die daar toch doodgemoedereerd aan die fiets te morrelen zeker.  Hij gooide zijn been over de buis en mske vertrok tot ze zich realiseerde dat hij weer niet naast haar kwam rijden. Ze keek om. Hetzelfde scenario.

Ze zijn aan de bushalte geraakt en daar bleek dat hij bij die tussenstops zijn spatlap al had hersteld, alleen zijn zadel stond nog los en al had hij sleuteltjes in de reparatiekit, die tijd had hij niet genomen.  Ze namen de schade op. Een schaafwonde van een doormeter van dik 5cm op zijn elleboog en een serieuze kap in zijn been, waarschijnlijk door één van zijn pedalen. 

Mogelijk keken de mensen op de bus wat raar bij het zien van mske die eerst opstapte, wat niet raar was, en Slow die zo kort achter haar liep, wat wel raar was, zodat niemand de bemodderde staat zou zien waarin hij zich bevond. Ze zijn in Tienen maar een flesje ontsmettingsmiddel gaan halen, al stonden er hier al twee, ééntje voor dagelijks gebruik en eentje in de fietstas voor als ze verre fietstochtjes maken.

“Amke, je moet nog veel leren met de fiets” zei mske. Amke keek vragend en mske vervolgde  “Slow kan nog altijd beter vallen”.