Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Fragmenten

Het leven bestaat uit fragmenten. Dit blog bestaat uit anecdotes die we over die fragmenten willen vertellen en over de andere houden we ons toetsenbord stijf gesloten.

Het voorbije weekend zat vol -eigenlijk al meer eivel, bomvol, tjokvol, barstensvol, nokvol, overvol- met anecdotes waarvan we al weten welke we gaan vertellen en welke niet. Het restje twijfelgevallen  … dat zien we dan nog wel.

Het verhaal van de belbus komt eerst. Het dateert van zaterdag, is dus het oudste en heeft de oudste rechten.

We hebben het nog niet echt gezegd maar de belbus, dat is voor mske echt wel een noodoplossing. Enkel als er geldige en aanneembare redenen zijn om het ritje van hier naar Landen niet met de fiets te doen komt die belbus in aanmerking. Dat was zaterdag het geval.

Zaterdag gingen ze naar Brussel en terwijl ze daar waren, zouden ze er van profiteren om nog eens door de Nieuwstraat te lopen, dat was al lang geleden en dan konden ze ook ineens over de kerstmarkt.

’s Morgens waren ze met de belbus in Landen stad aangekomen, hadden de nodige zaken geregeld en stapten op de trein. De belbus om naar huis te komen konden ze nog niet bestellen want ze konden niet weten hoe laat ze terug zouden zijn.

’s Avonds in Brussel Centraal zag mske een aankondiging van een trein met 15 minuten vertraging, terwijl Slow wees op de 50 minuten vertraging van een andere. mske besloot de belbus te bestellen als ze al op de trein zou zijn. Zeker is zeker! Een bestelde bus en niet opdagende passagiers, dat vinden ze hier niet gepast.

De  trein naar Brussels Airport die aangekondigd stond op spoor drie was nog niet doorgekomen toen de luidspreker kraakte en zei : “aandacht spoor drie, de trein naar Luik Guillemins rijdt nu het station binnen”. De lichtkrant hield het halstarrig op Brussels Airport.

mske belde de belbuscentrale. Die was bezet. Ze herbegon. Bezet. Nogmaals. Een kwartier lang was die lijn bezet! En dan te weten dat je een belbus een uur voor zijn vertrek moet aanvragen?  En ja, de volgende belbus die ze konden krijgen was die van halfnegen. mske was ontsteld. Halfnegen? Wat gingen ze nog zo lang in Landen lopen niksen. Ze zei dat ze de belbus niet nodig had. De dame haperde efkes. mske dacht dat het was omdat ze het misschien nogal bruusk had gezegd. Dus zei ze nogmaals dat ze de belbus niet nodig had, dat ze wel per tevoet naar huis zou gaan. De dame haperde nog wat maar mske zei “goeienavond” en legde af.

Pas toen realiseerde mske zich dat het al kwart voor zeven voorbij was en dat de eerstvolgende te bestellen wel degelijk die van halfnegen was aangezien ze voor die van halfacht te laat was.  Maar … dat zou ze niet geweest zijn had die telefoon geen kwartier bezet geweest. Het zou nipt geweest zijn, dat wel, héél nipt. Een trein die dient te vetrekken om 34 minuten na d’uur en een belbus die aan Landen station vertrekt om 33 minuten na d’uur. Tja een uur min één minuut is geen uur meer natuurlijk. We zullen het daar maar op steken. Want mskes slechte ik denkt dan dat je geen kwartier nodig hebt om belbussen te bestellen en dat het bezette gesprek heel waarschijnlijk over heel andere dingen had gegaan, waardoor de dame op ’t laatst zo had gehaperd. Oh zo!

Ze belde Zoneke om te vragen of die efkes kon kijken op de pc of de 21a nog reed en zo ja, hoe laat. Maar Zoneke reed zelf, zo ergens ter hoogte van de grens tussen Nederland en België. Die 21a komt hier niet, maar wel in het dorpke achter de berg en dat is toch al dichter bij huis. Meestal passeert die bus daar om 36 minuten na d’uur richting St. Truiden en Hasselt, zodoende zou die iets vroeger in Landen moet vertrekken.

Zo kon het gebeuren dat Slow en mske, gepakt en gezakt op een bus stonden te wachten die misschien niet zou komen. Er stond ook nog het meisje die de 42 moest hebben en twijfelde of die al niet weg was.  Er draaide een 21a het hoekje om. “Die gaat zijn ritfilm veranderen naar 42” zei het meisje, haar wensen voor werkelijkheid nemend. Niet dus, hij veranderde wel in de 346 naar Tienen. Er kwam nog een 21a de hoek om. “Dat zal de mijne worden” hoopte het meisje opnieuw, maar neen, het was de 21a en  -alle chance- hij bleef dat.

Slow en mske stapten af in het dorpke achter de berg en stapten en stapten en ergens halfweg  hebben ze de zware boodschappentas gewisseld.

Het sloeg acht uur toen mske de sleutel in het slot stak en zei: “vanwaar komen die plaskes op de drempel?”

Die plaskes? Dat is dan weer voor de volgende keer.

Previous

Het stokje vraagt : “wat is je favoriete woord?”

Next

Een kwestie van hoge nood

14 Comments

  1. Hmm…ik denk…ik denk dat jullie je auto hebben weggedaan om ons hier steeds van die leuke openbaarvervoer-anecdotes te kunnen blijven vertellen..! woehahahahahahaaa!
    Allemachtig zeg…reizen is altijd een beetje avontuur…maar bij jullie is het survivallen hahahahahaa HEEEEERLIJK!!! hahaha!

  2. ms

    Ach we kunnen er beter mee lachen dan er om huilen. Er staan al genoeg afbrekende artikels in de krant in plaats van het grappige ervan in te zien.

    En het openbaar vervoer is niet alles kommer en kwel, het is aangenamer reizen dan over die hectische wegen met mensen die nooit nog geduld lijken te hebben.

  3. Hehe…da’s dan ook weer waar…ik zag net op het journaal de beelden van de ochtendspits hier…van die gekken die denken dat het op geijzelde wegen nog lekker dóórrijden is…die auto’s háálden 2011 dus niet meer…en sommigen van die automobilisten dus ook niet!

  4. ms

    Het probleem is dat er zo een gek je kan meenemen op zijn laatste tocht, zelfs als jij wél voorzichtig was.

    En eigenlijk kan je bijna niet meer buiten komen zonder er hier of daar ene te zien steken, al dan niet met dodelijke afloop.

  5. Ja..dat is precies het probleem..ze kunnen zelfs hele gróépen mensen tegelijk meemaaien…als ze bijvoorbeeld zo’n belbus meenemen die dan op z’n kop in een sloot belandt…maar niet aan denken hè!

  6. ms

    Natuurlijk, als ’t aan je beurt is, ga je toch, maar dan liever met minder stress.

  7. Hihi…en jij hebt op zo’n reis géén stress..??

  8. ms

    Neen, helemaal niet. Treinen rijden kriskras en overal. Er zal altijd wel ene te vinden zijn die aansluiting geeft met die naar Landen. Je moet alleen opletten dat je niet de laatste mist.

    Ik ben eigenlijk altijd al gek geweest op treinen, zodat ik het altijd al een beetje jammer vind als ik er af moet.

  9. wat een verhaal! Maar in feite mag je niet te veel doordenken op wat kan gebeuren als je de deur achter je dichttrekt.Je zou wel nooit meer durven buitenkomen.

  10. Hehe..inderdaad…en die laatste, die miste ik ooit hè..sta je daar op Antwerpen Centraal hahahahahaa en eigenlijk is dát dan ook weer een avontuur!
    Ik vind treinen okee…véél beter dan bussen, daar word ik misselijk in, maar gestresst ben ik altijd toch wel als ik een eindje moet reizen hoor..waarom weet ik eigenlijk ook niet..misschien omdat ervaak ergens dan iemand op me staat te wachten en ik het rottig vind om dan te laat te komen terwijl je dat maar zo weinig zelf in de hand hebt met dat openbaar vervoer..?

  11. ms

    Ach, vroeger kon dat misschien een probleem zijn, maar nu met de gsm toch niet meer.

    @ Magda : thuis kan er ook een dakpan op mijn hoofd vallen. En binnen kan je van de trappen vallen of wie weet wat nog allemaal.

    Als ze je moeten hebben, dan ga je. Binnen of buiten.

  12. gettie

    Ga de wereld in en ga van je gesloten voordeur weg, de trein brengt je uiteindelijk wel terug thuis. Het uur van thuiskomen is de verrassing van het reizen, want met auto, vliegtuig, trein, fiets… de controle moet je steeds uit handen geven.

    Oei, die plasjes water aan de voordeur, ik hoop vooral dat er niks mis is met de waterleiding en wens vooral dat het baasje van het dorpje gewoon wat gul is geweest met strooizout!!!

  13. wat een avontuur
    maar dat is inderdaad het openbaar vervoer hé, één groot avontuur

  14. OT oh das vreemd, maar bedankt hoor
    heb het nu goed gezet
    denk ik

Laat een reactie achter bij mizzDReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén