Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Mensjes kijken

Je hebt mensen die graag mensjes kijken. Daar heb ik niks tegen. Doe ik het? Of doe ik het niet? Eigenlijk weet ik dat niet goed. Meestal moet iemand al heel erg opvallen -fel mauve broek en fluo oranje bloes met een hoed met een pluim, of zoiets- eer ik die eens nader ga bekijken.

Wat ik nooit doe is met iemand lachen, tenzij het er om gedaan is. Ik heb daar mijn redenen voor.

Het stoort me dus als ik ergens voorbijloop, ze me aankijken, elkaar bekijken en dan samenzweerderig beginnen te lachen. Ik voel -met de nadruk op “voel”- me al niet moeders mooiste en heb daar echt geen bevestiging voor nodig.

Het gebeurt niet zo vaak, maar nu was het zover. Ze bekeek mij, echt wel, en deed wat ik hierboven beschreef. Ik vroeg me af … Was het mijn paardenstaart? Was het mijn T-shirt met een tekstje, maar daar had ik een vestje over – net zoals zij trouwens.

Ik maakte mezelf wijs dat ik het me had ingebeeld, dat ze lachten om Lucs T-shirt. Maar het was niet grappig lachen geweest, het was dat stiekeme gemene.

Lucs T-shirt vraagt trouwens om er om te lachen. Hij heeft er wel meerdere. En mensen die dat grappig vinden, zeggen er meestal wel iets van. Zoals ooit op een schermtoernooi, of toen we iets gingen drinken in Villers-la-Ville.

Dat gebeurde ook al met mijn T-shirt met tekstje.

Mensjes kijken. Ieder zijn meugd. Maar ik voel -wééral “voel”- me liever niet de bekekene.

Previous

Straffe asem

Next

Mei is lekker wegwezen

14 Comments

  1. Dat kinderen zoiets doen begrijp ik, maar van volwassenen verwacht je zo’n gedrag niet. Laat ze lachen…

    • ms

      Zoals ik altijd dacht: “Ze zijn niet slimmer”. Maar ze pakken je wel op het onverwacht, als je er echt niet op beducht bent.

      Als ik er rekening zou mee houden, moest ik al helemaal niet meer buiten komen.

      Dus dat doen we niet … maar ik vraag me wel af: waarom? Uit verveling waarschijnlijk.

  2. Ergerlijk. Ongemanierd. Onopgevoed. En nog veel meer woorden voor dat soort lui.
    Akelig is ook dat je er niets tegen kan doen.
    We maakten het zelf een keer mee, toen man en ik op een terras neerstreken, we hebben nooit ontdekt wat er lachwekkend aan ons was.

    • ms

      Wel ja, ik ben ik en ik ga me niet anders voordoen of anders gedragen of anders kleden.

      Ik vind mezelf trouwens nogal gewoontjes. Dus snap ik het ook niet.

  3. Ik ben iemand die graag mensjes kijkt. En dan fantaseert over wat die mens doet in het leven, van waar hij afkomstig is, … Maar mensen openlijk uitlachen? Hoe dom moet je zijn!

  4. elsjeveth

    Ik ben van het mensjes kijken, verzin graag verhalen over situaties die ik zie of meemaak op straat. Maar dat zul je vast en zeker wel gemerkt hebben.
    Maar mensen belachelijk maken en uitlachen, no way, dat toont wel heel weinig respect.

    • ms

      Ja, dat zei je al meer en ik/wij zijn zeker en vast al meer “bekeken”. Dat stoort niet. Ik loop niet in een zak. Maar uitlachen heb ik nooit prettig gevonden.

      • elsjeveth

        Nee dat is duidelijk en stom als mensen dat doen. Zegt meer over hen dan over jullie

  5. op een terrasje naar de mensen kijken

    is niets mis mee

    we maken tenslotte toch deel uit van het “spektakel”

    groeten

  6. Laten kijken en laten lachen. Dit laatste zegt veel over hun niveau. Mensen kijken boeit me niet.

  7. marieclaire

    En dan zijn er mensen de speciaal op een terras een paar glazen wijn gaan drinken om naar de mensen te kijken die voorbijkomen. Je kunt maar een hobby hebben. Overigens zit ik zelf nooit op een terras; ik vind er niks aan. Als het moet ga ik wel naar binnen.

    • ms

      Ik zit ook graag op een terras om iets te drinken. Liefst ergens waar het niet te druk is, waar ik rustig mijn wijntje kan drinken en waar ik met Luc kan overleggen of gewoon van de omgeving en de lucht kan genieten.

      Dat anderen dan naar de mensen kijken stoort me niet, zolang ze daar plezier aan beleven zonder andermans plezier af te pakken.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén