Typische herfstdag met zijn wispelturigheid, vooral dan voor het humeur van herfstmensen.

Slow en mske gaan naar het stadhuis. Ergens gaan wonen is blijkbaar moeilijker dan ergens vertrekken, want dit is al de derde maal dat ze naar het stadhuis moeten en nu moeten ze nog eens terug om de identiteitskaarten af te halen.

Ze profiteren ervan om naar de wekelijkse markt te gaan en worden aangesproken door de “nie-bang-van-zwarte-man”. Als mske Slow voorttrekt omwille van de slechte ervaringen die ze had met de “nie-bang-van-zwarte-man” zegt die man: “madam is zeker van het Vlaams Blok”. Val nu dood! mske die altijd problemen krijgt omdat ze niet wil veralgemenen en eigenlijk pro-cultureel is! Maar ze krijgt wel de kouw seskes van dit soort profiteurs net zoals de kouw seskes krijgt van die extremisten die hij noemde.

En alsof dat niet genoeg is zegt Slow dat hij daarvan niets zou kopen. Daar ging het niet over … och jà, mske is soms moeilijk te begrijpen, maar hoe moet ze uitleggen dat ze ongestoord naar de markt wil gaan. En ongestoord betekent in dit geval niet lastig gevallen worden door afzetters.

En dan gaan ze iets drinken en daar is een kindje. Een schat van een kindje, zo een 2 à 3 jaar oud. En mske die een hekel heeft aan bepaalde kinderen, dacht aan het kleinkind dat gaat komen en haar gemoed schoot vol.

Toen de post kwam was er een boekje bij van “de Link”, dat is een programmablaadje van de Vlaams Rand rond Brussel. En toen wist ze plots de oplossing voor die humeurwisselingen: “De Frivole Framboos!”

mske kan intens genieten van hun shows. Ze heeft de kalender op internet bekeken en heeft on-mid-de-lijk twee kaarten besteld … op 5 januari 2004. En er waren maar 56 kaarten meer over voor die zaal. Tja, kwaliteit behoeft geen tamtam maar bekroont zichzelf!