Ik zou toch denken dat Karboenkel zijn lesje geleerd heeft.

Gisteren heeft hij tot een uur of vier in de gang gezeten. Dat kwam omdat gistermorgen de deur niet goed dicht was en we allemaal, op Mouche na, de gang in geschoten waren. Natuurlijk om dwarsig te doen, want eigenlijk is het daar te koud.

Dus toen mske de deur openzette en riep stoof ik als een haas terug naar binnen, Toke stoof ook maar iets minder hazig en Karboenkel zat op een goei 2m van mske wat treiterachtig te doen.

En mske deed de deur dicht en zei dat ze geen tijd had voor zever. En onmiddellijk daarna zat Karboenkel heel klaaglijk te mauwen voor de deur. En mske zei dat er hier niet met voeten gespeeld werd … of zoiets!

Toen Slow thuiskwam van de winkel ging hij boven zijn jas weghangen. En toen sprong Karboenkel, met zijn volle vijf kilo, van op de overloop, achter Slow op de trap.

Slow, die niet wist dat Karboenkel daar zat, stond met één reuzesprong boven en maakte daarbij een hels kabaal. Bovendien gaf hij een échte Tarzankreet ten beste zodat de achterburen zich afvroegen of het tijd was voor het laatste oordeel en zich snel nog eens onrustig omdraaiden in hun graf. Karboenkel sloeg compleet door en werd dol; hij stoof als een wervelwind door de gang, terug naar boven, naar beneden, in één sprong op de stelling, van de stelling, weer naar boven …

Slow kwam binnen en zei ontsteld: “Karboenkel is gek geworden”.

Nadien was Karboenkel onvindbaar. Hij had zich verstopt in de kartonnen bananendoos die klaar staat voor de zolder.

Dus … ik zou toch denken dat Karboenkel zijn lesje geleerd heeft. Maar neen hoor, nu zit hij in de kast! Die kan toch kwietig doen zé …