Zeer geslaagde avond! Voetbalavond! Aangezien het stadion toch op een uur rijden van hier ligt zijn ze op tijd vertrokken. Terwijl ze zich parkeerden aan de kerk begon het te gieten, zodat mske genoodzaakt was haar goretex mutske op te zetten. mske haat mutskes en potskes en sjaaltjes en wat weet ik nog, ze wil de wind in haar haren voelen. Toen ze aan het stadion waren, stopte de regen.

Ze hadden afgesproken met Slow’s broer en mske had zich al mentaal gewapend tegen de volgende confrontatie met de Rebel, maar die was plots veel ouder, veel groter en heette zelfs anders. mske had van het bestaan van deze jongen al gehoord maar ze had hem nog niet ontmoet, hij is net zo oud als Zus en een zoon uit het eerste huwelijk van Slow’s broer. En krak zo gaat de Rebel er uit zien als hij zo oud zal zijn. Dezelfde schelmsheid zit nog steeds in die ogen, dezelfde vriendelijkheid en dezelfde grijns die zo aandoenlijk is. Alleen trapt hij niet op zijn vaders hielen.

mske keek naar het voetbal en hield haar gsm in haar mouw opgeborgen. En er was haast niets te zien. Net op het moment dat de rust gedaan was, ging de gsm met de voorspelde boodschap: “wij zijn thuis”. Blijkbaar hadden ze toch wat in de file gestaan maar alles was verder vlot verlopen en ze gingen zich nu een pak friet halen en dan uitrusten van de reis.

De tweede helft werd spannender. Slow maakte zelfs een uitschuiver toen hij rechtsprong voor een doelpunt, zodat hij achterover op de stoeltjes kwam te liggen.

Bijna thuis wilden ze dan ook nog snel even een pakske frieten hebben maar de meeste frietkoten waren al dicht. Dus stopten ze maar bij een frietkot dat ze nog niet kenden. Amaai! Vriendelijkheid troef! mske kreeg zelfs geen antwoord op haar goeienavond en de dame begon de ruiten te poetsen waarop nog maar eens een hevige regenbui losbrak. En mske was blij toen ze daar buiten was.