Waarom neemt dit zulke onoverkomelijke proporties aan? Omdat er geen zekerheden meer zijn? Omdat nu alles kan? Als het maar tégen ons is, is alles toegelaten? Altijd met twee maten en twee gewichten, altijd een andere wet voor mske.

Net zoals indertijd met moe. Wat altijd juist was, of recht, werd plots helemaal verkeerd als het maar in nadeel was van mske.

Is er al één ogenblik in dit leven geweest, waar mske net hetzelfde kreeg als de anderen en niet meer moest geven dan de anderen?

Nooit!

En waarom blijft ze dan, net zoals indertijd met moe, het rechte pad bewandelen? Waarom neemt ze niet van een ander af, wat een ander haar ontneemt?

Omwille van dat sterk rechtvaardigheidsgevoel? Een ander heeft dat ook niet!