Tijdens het eten een ijsje dacht mske aan iets dat zo heel ver in haar geheugen zat dat ze de kant van het verhaal niet meer weet.

Wel weet ze nog dat ze, om één of andere reden, met haar nichtje bij een tante van haar vader was. Die tante hield café en nonkel had een ijskarreke. Dat was eigenlijk een triporteur met een bel, die hij constant liet bellen.

Maar hij was op ronde en tante zei dat mske en haar nichtje ook mochten helpen. Ze legde een groot blad op één van de tafels in het café en gaf hen elk een buis. Met die buis moesten ze ronde koeken uitsteken uit het blad. Als dat klaar was mochten ze alle overblijvende stukjes opeten. En als dat klaar was mochten ze aan het volgende blad beginnen. Ze moeten nog erg klein geweest zijn want ze zaten op hun knietjes op de stoelen.