Al bij al was het een Zussig weekend.

Het begon al vrijdag met een hoopje ecru iets dat bij navraag Zus haar pyjama was. Ecru met sneeuwmannekes! Zus noemde dat snoezig -wat het wel was- en sexy, al kon mske het sexy ervan niet echt inzien.

Bovendien beloofde Zus ’s morgens stil te zijn aangezien mske wou uitslapen en Zus beweerde vroeg op te staan.

Het uitslapen van mske is vroeger dan het vroeg opstaan van Zus.

Toen Zus goed en wel uit bed en gekleed was opende ze de deur en riep: “Good Morning Bredene”, waarop gans Bredene achter het hoekje van de caravan kwam kijken naar die ochtendlijke schreeuwlelijk.

Zus wou dan graag eerst even de zee zien, maar ze kon niet buitenlopen in short want ze had het haar niet van haar benen gehaald. Witte haartjes op een wit been moet je wel al met een vergrootglas gaan zoeken, maar toch gaf mske haar haar toestelleke en Zus zette zich aan het maaien, waarbij dan ook nog het gepaste geluid te pas kwam. Aan zee waaide het en de zandkorreltjes waren als speldjes op de blote huid.

Tegen de middag waren ze terug in de caravan, waar dan de regen ineens met bakken uit de hemel viel.

Toen het weer zo betrokken bleef, besloten Slow en mske maar met Zus mee te gaan shoppen.

De volgende gag deed zich al voor toen Zus op haar energieke manier van de tram stapte en rechtdoor de straat wou oversteken, maar in het telefoonhokje van Belgacom stond. En mske dacht aan alle jaren dat ze dagelijks zulke situaties mee had gemaakt.

Na het shoppen gingen ze iets drinken en terwijl Slow even iets ging nakijken bestelde mske twee cola light en Zus een gewone cola. De uitbater was franstalig en had problemen met het feit dat twee vrouwen drie drankjes bestelden. Naderhand vertikte hij bij de afrekening het bedrag in het nederlands te zeggen en dat in Oostende, waar de bazin een echt Westvloamsch viswijf was.