Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Ombouwwerken

Meestal rijdt Slow met de auto. Dat komt omdat mske er niet van houdt telkens de ganse auto te moeten ombouwen als zij gaat rijden. Want dat zit als volgt ineen:

Ze stapt in de auto, stapt achter het hoekske en zet zich op de zetel. Vandaar heeft ze een mooi panorama, maar ze kan niet aan de pedalen. Mits een licht vooroverbuigen raakt ze aan het stuur en houdt zich daaraan met één hand vast om met de andere onder de zetel de hendel over te halen; ze geeft een forse ruk aan dat stuur (dat gelukkig vastzit) waardoor de stoel plots naar voor zoeft. Telkens vreest ze te pletter geslagen te worden tegen het stuur. Telkens is haar vrees ongegrond, want even later moet ze de handeling herhalen wegens “niet ver genoeg”.

Dan de spiegels! Spiegel links is geen probleem. Daar zit ze tenslotte naast. Spiegel in het midden idem dito, maar spiegel rechts … Over de passagierszetel gaan liggen spiegel herzetten. Rechtkomen en het resultaat bekijken. Deze handeling herhalen tot die spiegel eindelijk goed staat.

Een mens zou er een hernia aan overhouden.

Previous

Bijna?

Next

Pas op voor de valstrik

1 Comment

  1. 01-09-2004, 06:01:34
    *
    Goeie morgen Mske en Slow.
    Het gaat vandaag mooi weer worden.

    U.

    urbain

    —————————————————————————–

    01-09-2004, 07:42:13
    pletgevaar
    dan is zo een jeepachtige zo gek nog niet… olive zit in de voorste stand en han in de achterste, maar da’s maar een klein stukje *glimlach* . groter is de auto niet…
    http://olive.skynetblogs.be
    olive

    —————————————————————————–

    01-09-2004, 08:59:10

    Vervelend hé.

    marian

    —————————————————————————–

    01-09-2004, 21:30:02
    ook toevallig
    Daar zit ik nu al van in april mee,de dokter dacht eers dat het een zenuwknoop was.
    dus eerst maar kiné ,zonder resultaat.Dan toch een hernia ,en nu moet ik morgen naar de spesialist, want zij kan mij niet verder helpen

    liliane

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén