mske heeft er altijd een voorkeur voor gehad. En dan trachtte ze voor het einde van het boek zelf de oplossing te vinden.
 
Maar er is tot op heden geen misdaadauteur geweest die haar aandacht zo gaande heeft gehouden als Agatha Christie. Zoals reeds gezegd, intrigeren niet enkel de verhalen, maar ook de psychologische beschrijvingen van de personages. Maar eens alle boeken gelezen, zelfs meer dan eens, keek mske eens rond in de auteurswereld, wie eventueel even begeesterend zou kunnen schrijven.
 
Ruth Rendell is op dat gebied dan ook wel een dame te noemen maar soms neigt ze te veel naar het absurde en het abnormale.
 
En aangezien mske dan ook naar Britse misdaadreeksen haar voorkeur geeft, probeerde ze Colin Dexter’s Inspector Morse en R.D. Wingfield’s A Touch of Frost te lezen, beiden met hetzelfde resultaat. Ze kon die boeken niet uitlezen want telkens was er iets dat haar aandacht vergde waardoor ze het boek weglegde. Een boek dat mske boeit, legt ze niet weg en er is ook niets dat belangrijk genoeg is om dat boek terzijde te schuiven.
 
Toen vond ze “B van Burglar” van Sue Grafton dat ze een enorm goed boek vond, maar bij het verder uitpluizen van de Alfabet reeks, bleek weer dat de “B” een uitschieter was geweest; de anderen haalden het zelfde niveau niet.
 
Caroline Graham met The Midsummer Murders was ook niet slecht maar ook weer zo gewoon.
 
Enkele maanden terug probeerde ze de Vlaamse misdaadauteurs, maar ook met hetzelfde bedroevend resultaat. Enkel van Pieter Aspe heeft ze meer dan één boek gelezen maar daar stoort haar het voortdurend gekrakeel van dat koppel! Mensen, houdt geschillen toch achter gesloten deuren! mske houdt niet van ruzie, ook niet om te lezen, ook niet om naar te kijken op TV, ook niet als het oelewappers van politiekers zijn. Dan gaat ze gewoon weg. Dus weg Pieter Aspe. De verfilming heeft ze zelfs niet willen zien.
 
Vorige week trok ze naar de bib en ging de rijen af tot ze het logo voor misdaadauteurs tegenkwam; dat is een Sherlock Holmeske. Ze nam een boek, las de flap en zette het weg of nam het mee.
 
Het derde boek, dat ze nu pas uit heeft, is een lachertje. Daar kan je iemand zoet mee houden die nooit verder denkt dan wat hij/zij leest. Vincent McConnor éénmaal, maar geen andermaal.
 
Klassemoord van Elisabeth George was van een ander kaliber en dus zal ze volgende keer nog een boek van dezelfde schrijfster nemen. Misschien valt het ook mee, misschien valt het tegen. Hetzelfde geldt voor Prime Suspect van Lynda La Plante. Werd ook in een reeks gegoten maar wat mske verwonderde was dat dezelfde Lynda La Plante ook Widows had geschreven. En ooit, heel lang geleden heeft ze dat boek eens gelezen uit de bib van Ex’ werk.
 
Nu blijven nog over Het verdwenen lijk van T. Jefferson Parker, waar ze niet veel van verwacht, wegens weer Amerikaans en Moord in Florence van Magdalen Nabb.
 
Dit is enkel een persoonlijke mening van mske en heeft dus niets te zien met wat critici of eender wie er van denkt.