“Ja” zei de dokter bij de aanvang van de problemen “je blijkt met een ijzertekort te zitten, doe eens een kuur met ijzersupplement, twee maand om te beginnen”. En Slow bracht van de apotheker Ferricure mee. En mske nam braaf de doos met de 28 pillekes uit. Toen de zaak dan vorige maand op de spits gedreven werd was die doos net leeg en Slow ging naar de apotheker Ferricure halen, maar … hij kreeg die bijna niet. Want de apotheker zei: “teveel is teveel en dat is niet goed hé meneer” en Slow moest uitleggen dat het niet voor hem was en hij moest uitleggen dat dat voor mske was en wat de dokter had gezegd en wat mske juist voorhad …

Het was practisch een ondervraging van de Staatsveiligheid en toen zei de apotheker dat het goed was voor deze keer maar dat er volgende keer een voorschrift moest zijn.

En mske steigerde! Niemand had naar Ferricure gevraagd, het is vrij te verkrijgen maar toch moet zij een voorschrift hebben.

Toen ze de dokter aan de telefoon had over de uitslag van vorige maand, vertelde ze dat en hij zei “nonsens, dat is vrij te krijgen!”

Voor alle veiligheid gaat de dokter nog maar eens bloed nemen en onderzoeken hoe het nu staat met dat ijzertekort. Dus kan mske weeral richting dokter en dat op een morgen! En mske heeft een gloeiende hekel aan morgenden die niet op de normale manier beginnen. En als je altijd een gevecht moet leveren om iets te krijgen wat iedere hond met vlooien kan krijgen, daar heeft ze ook geen zin in. Een gedrogeerde geraakt gemakkelijker aan drugs dan mske aan een dooske ijzerpillekes.