mske is even aan de lucht gaan tasten. Ze is wel niet zo stabiel als ze zou willen, maar dat is ze eigenlijk voor niemand. Je weet nooit wanneer dat boelke het begeeft.

Ze heeft het zo wat weer onder controle, als je vliegen op automatische piloot, onder controle kan noemen.

Wat was er gebeurd? Wel, in juli is er een eigenaardig “ding”. mske maakt zich niet ongerust. Op 6 augustus gebeurt er iets en mske is er toch wat geruster in. Tien dagen later maakt ze zich zorgen. De dokter geeft medicijnen, hormonen, als die op zijn herbegint dat ding. Ze gaat verder, met het gekende verhaal van: “hahahaha en dan plots het gezegde dat het erger is dan het er uit ziet.

Op 16 september lossen ze het op, volgens hen dan toch, op dat ogenblik is mske nog maar een vod, ze wil alleen maar slapen en liggen, ze is ’s morgens misselijk en er is niks moois te zien in de wereld.

17 september! Woeaaaahaha! Ze voelt zich goed, 100 man sterk en krijgt drie dagen erna een terugval dat ze denkt dat ze ’t niet overleeft. Op 28 september zeggen ze dat het niet dat erge is, dat het niet normaal is maar dat het nog voorkomt. Ze gelooft hen.

Er zijn drie oplossingen: gewoon afwachten, dat vinden noch mske, noch de dokter een goed idee. De pil nemen en dan is het resultaat … mske weigert. Dat hebben ze in ’97 al geprobeerd met heel nefaste gevolgen. Derde mogelijkheid: hormonen nemen en dan zou dat “ding” zich niet meer voordoen.

En mske, dat stom kieken (zegt ze zelf) gelooft dat! Ze krijgen haar ijzertekort niet in orde; ze mag geen gewone ijzerpillekes meer nemen, maar dingen die je niet zonder voorschrift kan krijgen en stillekesaan komt ze der boven op.

Ondanks de pillekes, ondanks nooit meer doet “het ding” zich gisteren weer voor!

mske belt de huisdokter die zegt dat het kan -het kan blijkbaar altijd- en als mske dan koel berekend haar mening geeft, die zoals ik moet toegeven misschien raar overkomt bij anderen dan steigert de man. Die mening van mske is: “ik ben zelfstandige, ik werk om te leven, als ik ziek ben kan ik niet werken, als ik niet werk kan ik niet leven, als ik niet leef … de rest kan je aanvullen. Pas op! mske wil dat niet! Dat is geen optie, ze heeft veel te veel plezier in het leven maar dan moeten ze hun beloftes waarmaken of zeggen dat het misschien niet zal lopen zoals ze denken. mske is tenslotte een gemakkelijk mens maar je moet haar de waarheid vertellen.

En dan zegt die kerel: “misschien moet je wel eens het nemen van antidepressiva overwegen”.

Wabliefteru?

Als mske antidepressiva neemt, krijgt ze dan haar 40.000 gestolen eurokes terug? Als mske antidepressiva neemt, is Slow dan met terugwerkende kracht gescheiden? Als mske antidepressiva neemt, gaat meneer Sloddermans dan op tijd betalen? Als mske antidepressiva neemt, is er dan een garantie dat er genen enen oelewapper nog op haar hofke komt parkeren? Als mske antidepressiva neemt, stoppen ze dan met arrogant zijn aan de telefoon? Als mske antidepressiva neemt, stopt “het ding” dan?

Ze wil geen antidepressiva! Ze wil respect!

mske vindt zelf dat ze omwille van alles wat de voorgaande twee jaar en een half is gebeurd een medaille zou moeten krijgen en wat krijgt ze? De volle lading! Wel dat is uit!

Eergisteren was ze al gemeen uitgevallen. Gistermorgen wist ze dan waarom. Maar dat is voor straks. Ook voor straks is het relaas van het klapke met Sloddermans.