Wat vertellen? Wat iedereen al weet, maar niemand een snars om geeft? Dat er mensen zijn die werken en dat er mensen zijn die niet werken en toch de verdienste krijgen van diegenen die wel werken?

Een muzikaal aangelegd iemand komt niet meer aan de bak want je moet via idiote spellekes op TV gaan bewijzen wat je waard bent en de criteria van dat medium zijn niet bepaald muziekgericht.

Nu in Midsomer Murders waren ze over ghostwriters bezig, omdat de schrijver zelf niet behoort tot een commercialiseerbare categorie.

Maar dat geldt ook voor interimkantoren. Werkgevers geven liever geld uit aan zo een kantoor dan zelf iemand te zoeken en aan te werven en die mensen iets meer te betalen. En die interimkantoren zorgen er wel voor dat zijzelf werk hebben, al moeten ze daarvoor de werkzoekende maandelijks een nutteloze trip richting hun kantoor laten doen. En die doen dat dan ook, want je weet maar nooit.

Gisteren valt mske toch wel op een kantoor dat net hetzelfde aanbiedt als zij, maar zonder er iets voor te doen want … ze besteden het uit.

Niks is zo miskend in deze wereld als talent.