Ella heeft een stem, zo diep en hees, zodanig dat je telkens weer opkijkt. Dat was al duidelijk toen ze pas geboren was, in de kliniek. Toen hadden ze al gezegd: “goh, wat een stem”. Maar ook bij het niet huilen is dat zo. Als ze ziet dat je haar eten klaar maakt en ze ongeduldig wordt, spoort ze je aan met een diepe, hese kreet. En als ze rustig op je schoot zit, hoor je haar hummen van plezier. Ook haar lachje komt van heel diep.

“Als die geen operazangeres wordt, weet ik het ook niet” zei mske gisteren tegen Bollie. “Och neen” zei Bollie “een rockstar à la die van Black Velvet, weet je wel.” Ella bekeek hen alletwee met haar blauwe ogen en humde verder.