mske!

brulde ik gisteravond.

Wat scheelt er?

vroeg mske. En ik legde uit dat ik een blogcrisis had, want ik had bij iemand gelezen dat een groot % van alle blogs maar onzin was en ik vroeg me af of de schrijver dit blog daar ook toe rekende.

En mske ging zitten en zei: “Er zijn geen onzinblogs. Er zijn enkel blogs. Dat deze of gene vindt dat dit of dat blog onzin is, is enkel een persoonlijke interpretatie. Er zijn ook blogs die wij maar niks vinden, maar dat houden we voor onszelf, want ieder blog waar een blogger achter zit die er plezier aan beleeft is geen onzin maar voldoet aan een bepaalde verwachting van iemand. En ik ben er zeker van, dat het blog waar je dat heb gelezen zich voordeed als intelligenter omdat de schrijver ervan het over politiek en actualiteit kon hebben. Wel, dat is dan goed voor die blogger, maar politiek en actualiteit, daar heeft iedereen het al over, maar de interesses van het gewone leven, de zaken van de mensen zelf, daar is geen horen naar. En dus hé Sloef, gaan we daar nu eens dik ons broek aan vegen”.

En mske opende een blog en zei: “lees dit en vertel nu eens wat er staat” en ik moest zeggen dat ik niet snapte waar het over ging. En mske ging verder en zei: “er zijn mensen die zo lang gestudeerd hebben dat ze zich zo vervolmaakt hebben in het spreken en schrijven van een taal zodat geen mens nog een jota van snapt, maar zij gaan verder met het schrijven van literair gebraak en voelen zich beter dan de anderen. En als je deze post leest” en ze toonde me iets verder “dan zie je dat ze zelfs literair ruzie kunnen maken”.

“Maar mske, waarover gaat het dan?” vroeg ik en mske antwoordde “over mekaar de loef afsteken ten koste van wat dan ook, tot op het onbeschofte af”.