Ik had beter afgewacht voor ik mijn actie begon. Daarnet ging mske eens in mijn bakske kijken en daar lag nog zeker de helft in van wat Slow er van morgen in gekapt had. Fwiet, fwiet fwiet, ik deed alsof dat mijn neus bloedde, kunde wel peizen.

Maar mske zei alleen dat ze content was, want dat ze toch ook niet graag zou gehad hebben dat ik honger moest hebben. Maar ze zei er wel bij van: “ziede wel Sloef was altijd al een kleine eter”. Dat zei ze dan wel tegen Slow hé.

Eigenlijk dachten wij allemaal dat ik met die kleine beetjes bijeen meer had dan nu. Verkeerd gedacht!

Bij deze verklaar ik mijn protestactie afgeblazen.