“Mama, dat moet je beslist zien” riep Zoneke toen ze ergens een flits lieten zien van een nieuwe film. En mske ging kijken naar wat ze beslist moest zien. En ze zag twee kwieten die kwietig deden. “Wow” zei Zoneke “die film wil ik absoluut zien”. En zo rap hij kon huurde hij de video en zaten ze gezamenlijk naar Wayne’s World te kijken.

Toen ze later eens met hun beidjes, Ex was naar het buitenland, wat niet dikwijls voorviel maar het was één van de twee keer dat het wèl was voorgevallen … Sloef blijf bij je verhaal joeng … dus Zoneke en mske zaten met hun beidjes voor de TV en ergens werd één of andere prijzenuitreiking gepresenteerd door een snoetel van een presentator. Plots riepen ze beiden uit: “dàt is Garth!” En hoewel ze het moeilijk zelf konden geloven was hij dat wel degelijk. En ze bleven kijken tot stukken in de nacht want die kerel was wel echt grappig.

Weer later namen ze een leuke lachfilm op. Misschien zou mske die nu niet meer grappig vinden, want sedert bepaalde gebeurtenissen lacht mske met andere dingen dan vroeger.

Waarom denken we nu daar nu ineens aan? Ach … deze week begon Slow over “The Spy who shagged me” in verband met iemand uit de echte wereld en mske zei: “dat is die snoetel!” En ze begon de titel van die grappige film te zoeken maar ze vond die niet.

En waarom vond ze die niet? Omdat “the spy who shagged me” Austin Powers was en Austin Powers is Mike Myers en Mike Myers Wayne was en Garth Dana Carvey heette.

Het menselijk brein is soms als een breiwerk, goed aaneenpassend maar na verloop van tijd vallen er gaten in.