Toen mske lang geleden in het Wat-was huis ging wonen, was het er stil en uiterst rustig.

Enkele jaren later, in een mooie maand juli, kwamen de vliegtuigen ineens om de anderhalve minuut. Ze konden niet met de vensters open naar TV kijken, ze konden niet op hun koerke zitten en een praatje doen.

Ze konden bijna de passagiers door de raamkes zien kijken, zo laag kwamen die over.

Toen wist iemand, die bij Sabena werkte, te vertellen dat die startbaan er wel was, maar enkel in geval van nood. Er was iets met de windturbulentie, of zoiets.

In elk geval, sedertdien kwamen de vliegtuigen elke maand juli en werd die maand onleefbaar. Later gebeurde dat al eens gedurende het jaar, maar dan wel met tussenpozen. Het jaar dat de tarmac van de hoofdbaan werd vervangen, was het ook van dat, maar nog stoorde mske zich er niet aan, het was maar tijdelijk.

En toen, zo net toen ze er ging vertrekken, was er de zaak met DHL, met de nachtvluchten. De daarbijhorende heisa zal nog wel in het geheugen liggen zeker? In elk geval werd er besloten dat die startbaan boven de Oostring ook ’s nachts moest benut worden.

’s Nachts … daarmee bedoelden ze dan dat er tussen 5u en 6u constant over gevlogen werd om dan weer stil te vallen.

Maar zoals gezegd, we gingen er toch weg, dus waarom ons nog ergeren?

Weet je wat dan wél kreitelijk is? Die mensen die zeggen van: “ze wisten het, ze zijn er gaan wonen”, vooral dan die mensen die niet in de buurt wonen en die toch uit ervaring spreken omdat de achterkozijn van de schoonbroer van de neef van Jos van tante Rita er ooit gewerkt heeft.

Natuurlijk zijn er mensen die er grond kopen en die het weten, maar het overgrote deel van de Oostring is gewoon koud gepakt!