De poort stond wagenwijd open. Door die poort kunnen misschien drie auto’s samen doorrijden. En van ver zag mske al de vlaggen en de samengetroepte idioten. En ze dacht: “oh neen”.

Aan de overkant van de poort stapte ze tussen twee tafeltjes van het geïmproviseerde straatterras door om de kudde idioten te ontwijken, maar die zijn zo achterlijk dat ze niet zien wie ze moeten met rust laten. Hij stevende recht op hen af.

De boosheid kwam ineens opzetten als een ontsnapte bel die haar weg naar boven zocht. mske trok haar meest boze mskes ogen en bliksemde. Dat bleek hij te snappen want hij zette een stap achteruit.

Eigenlijk had die heel veel sjaans dat mske maar bliksemde, want eigenlijk had mske meer zin om hem zijn folder in zijn stroot te rammen en hem het ganse zaakske te laten opvreten.

Achteraf bedacht mske: “waarom word ik daarom nu kwaad?”

Misschien heeft het er iets mee te maken dat het er naar uitzag dat Slow en mske gedurende de laatste jaren enkel plichten hadden en hun rechten constant met voeten werden getreden.

Misschien heeft het er mee te maken dat dat geen van die oelewappers interesseert.

Misschien heeft het er ook mee te maken dat ze ooit zegden en soms nog zeggen hoe stom mske is geweest.

Misschien heeft het er ook mee te maken dat ze haar nu, nu alles er goed uit ziet, komen lastig vallen omdat zij van haar iets nodig hebben, zonder er rekening mee te houden dat de mensen die op dat ogenblik dààr zijn, daar voor hun ontspanning iets gaan doen.

En bij haar ontspanning wil mske gerust gelaten worden. Zeker door weer maar eens idioten die denken dat ze met papierkes uitdelen mske zullen overtuigen.