Gisteren was mske wat blij omdat ze daarboven de toestellen er begonnen bij te halen. Niet om te plaatsen, dat nog niet, maar om te zien waar de wand moest komen.

Maar eigenlijk heeft ze liever niet dat Slow haar roept. Slow gaat zo af en toe eens poolshoogte nemen en als hij dan roept: “kom je es even?” dan denkt mske aan een adder onder ’t gras. Er was er al zo een geweest toen de bepleistering was afgekapt. Het huis heeft bepaalde geheimen tot nu heel goed verborgen kunnen houden.

Meestal gaat het echter om om aan te geven waar ze dit of dat wil of andere praktische zaken.

Gisterenavond was ’t weer een giftig gevalleke waar mske dan eens hartgrondig: “awel merci” voor gezegd heeft.