Het begon een dikke week geleden. “Het zal nipt worden met de tegels” zegden de mannen van de badkamer. Maar mske geloofde dat niet echt, want de derde in-de-steeklater had dat berekend en op die basis hadden ze bijna vier jaar geleden die tegels besteld en gekocht.
Donderdagavond was het zo ver. “Twee dozen te kort” zegden ze “maar je kan die bijbestellen hoor”. Bijbestellen, allemaal goed en wel, maar die tegels waren indertijd twee weken onderweg geweest. Niets aan te doen is niets aan te doen. mske belde de toenmalige leverancier die haar wist te vertellen dat die niet meer te krijgen waren. Bovendien was die afmeting van tegels niet meer courant.

“Er moeten toch nog ergens van die tegels op overschot staan” dacht mske en plaatste enkele zoekertjes.

De ganse nacht heeft ze getegeld en tegels geteld en herteld en gepast en oplossingen gezocht.

Toen ze gisterenmorgen opstond en het vodje papier op haar buro zag liggen, dat Slow tussen de dozen tegels had gevonden, zag mske dat het adres van de importeur daar op stond. Waarom weet ze zelf niet echt, maar ze greep de telefoon en belde die importeur op. Ze legde het probleem uit en zei dat er toch nog ergens van die tegels op overschot moesten staan en ze vroeg of hij daar geen weet van had.

De man zei niet “neen” maar vroeg: “over welke tegel gaat het?” “Pietra Vicent riv. Vicenza” ratelde mske. De man zei nog niet “neen”, hij zei: hmmmmm” en “wacht even, ik schakel je door”. Even later hoorde ze hem terug aan de telefoon en hij zei: “hier staan 10m² van die tegels die nooit afgehaald zijn. Welke was de kleurcode?” mske kon niet geloven wàt ze hoorde en kruiste haar vingers toen ze zei: “51S”. “Deze zijn 51Z” zei de man “dus veel verschil kan daar niet op zitten”.

Er werd afgesproken dat mske de plaatselijke leverancier zou contacteren die dan de tegels kon bestellen en dan konden ze die dinsdag of woensdag afhalen en mske belde Zoneke en zei: “Zoon, je moeder is een Super Jennie”.

Wordt vervolgd …