Het stormde fel toen Slow en mske vannacht gingen slapen. En nét toen ze op het randje van inslapen lagen, was er een geluid in huis. En deze keer was het niet een slag maar eerder een opeenvolging van slagen.

Slow sprong uit bed en in zijn kleren. Dat was eigenlijk de bedoeling maar zoals je op zulke momenten mag verwachten lag de pijp van zijn broek in een knoop en stond hij dus in het donker op één been een poging te doen om dat tweede been op een normale manier in die broek te krijgen. Hij liep de overloop over en kwam terug zeggende: “ik zie net door ’t venster dat de konijntjes nog buiten zitten, ik ga die binnen zetten”.

Wat later was hij terug daar. Ongelooflijk hoe snel die man door en door koud kan zijn. Dat was efkes tussen haakskes, maar haakskes ontsieren een tekst.

Wat was er gebeurd? Wel Slow had de keuken zo meubelvrij mogelijk gemaakt. Ah ja, want al wat niet afgedekt wordt, vliegt vol stof, maar dat is een verhaal voor later, en Mouche en Toke hadden het toch maar voor mekaar gekregen om zijn gestapelde stoelen om te kieperen.

De rest van de nacht verliep zonder ongelukken, alleen werd mske vanmorgen om iets voor vijf wakker om zich te realiseren dat de storm gaan liggen was en toen sliep ze gewoon verder.