Ze hebben ons weer liggen.

Als je de nacht van zaterdag op zondag zo actief was alle klokken, die zichzelf niet aanpassen aan het nieuwe uur, handmatig al een uur vooruit te zetten, dan werd je zondag wakker met een slecht geweten als je de wekker bekeek. De dag was al gevorderd en jij lag nog in bed.

Als ze je dan zondag namiddag vragen of er een siësteke in zit, zeg je neen, want je hebt nog veel werk aan dit blog en het moet vóór 1 april klaar zijn.

’s Avonds moet je in bed, al ben je niet moe, maar je moet, want maandag is werkendag.

Maandagmorgen lig je om zes uur naar de klokken te luisteren en naar de eenzame vogel die met zijn tsjiep tsjiep een poging doet om de morgenconcerten des zomers in te zetten, maar stuit op tegenstand van al die andere kwieters die nog helemaal geen zin hebben in zingen … of misschien staat die hun biologische klok ook nog niet op zomeruur.

Uiteindelijk val je terug in slaap om wakker te worden met een slecht geweten als je de wekker bekijkt want de dag is al gevorderd …

En dan zijn we nog bij de gelukkigen die zich niet strikt aan dit opgelegde uurrooster moeten houden. We kunnen een langzaamaan-aanpassing doorvoeren.

Alles voor de energiebesparing! Leve de energiebesparing! Maar in de zomer is het ’s morgens klaar en is het ’s avonds klaar en in de winter is het ’s morgens donker en is het ’s avonds donker. In de tijden vóór het zomeruur -oelala, we worden oud, dat we dat nog meemaakten- liep alles ook vlot. De boeren en de tuinders zaten in hun tuin als het klaar was, oftewel ’s ochtends oftewel ’s avonds. De politiekers, vergaderden ’s nachts, zoals ze nu nog doen. En om energie te besparen beslisten ze gezamenlijk dat al de anderen ’s morgens een uur vroeger hun nest uit moesten. Nochtans is het goed geweten dat het ’s nachts altijd donker is, toch als je in deze driehoek woont.