Het was vorige week woensdag toen Amke en Ella en Slow en mske Slaapkonijn en Nijlpaard en de rest van het slaapgenootschap niet zo direct vonden, wat dus kon betekenen dat ze al in bed lagen.

Ze stapten met hun vieren, jawel, iedereen moet mee voor de slaapceremonie, naar boven en Slow riep uit, bij het zien van Nijlpaard en zijn gevolg: “aha! Hier zijn de snoodaarden”.

En daar verdeelden zich de meningen. Want terwijl Ella haar nijlpaard, doekje en tutje liefkozend in haar armkes nam, zei ze verontwaardigd: “dat zijn geen snoodaarden”. Amke echter duikelde met een gegiechel én Slaapkonijn in haar eigen bed en ging bijna op haar hoofd staan van de pret.

We hebben gisteren ook het woord “snoodaarden” gebruikt. Op een zekere manier is dat dus een lichte of ver gezochte vorm van plagiaat.

En Slow en mske weten wel dat het “snoodaards” moet zijn, maar we zijn allemaal akkoord: snoodaarden klinkt veel snoodaardiger dan snoodaards.