Troosteloos! Grijs en bah! Het weer dan. En over het algemeen laten we hier het weer niet aan ons hart komen maar de thermometer van mskes humeur staat sedert gisteren aan de lage kant. Wat oorzaak is en wat gevolg? Sedert dinsdag neemt mske cortisone voor dat ongeneeslijk geval van een hoest. Is het daardoor dat ze gisteren zo erg baalde over de elektricien zodat ze uit haar krammen schoot en half België een slechte ochtend bezorgde? Of was het door het balen dat haar hoofd zo ellendig aanvoelde?

Daar kwam dan gisteravond nog het afscheid van Amke en Ella bij. Ze vertrekken morgenochtend vroeg op vakantie. Ze heeft wel de nodige afscheidsknuffels van Ella en -kusjes van Amke gekregen.

En nu is het buiten ook nog zo grijs, zo troosteloos dat het er niet naar uitziet dat ze vandaag zullen gaan stappen. Eerst hadden ze de overgordijnen dicht gelaten maar dat geeft dan direct zo het gevoel alsof we mollen zijn. Ik was ook al eens aan het venster gaan kijken maar ben ook snel de kast op gespurt. En er is het geluid van de donder en van het onweerkanon.

“Amaai” denkt mske “als dat van die cortisone komt, ben ik goed af”. Ze moet die namelijk twee weken nemen. De regen zal wel eerder overgaan … denkelijk … hopelijk …