Toen mske een pozeke terug het toch maar raar begon te vinden dat er op een bepaald blog niets bijgeschreven werd, ging ze eens kijken want ze werd toch wat ongerust. En wat bleek? Er stond wel een nieuw berichtje maar onze feedreader had dat niet gemeld.

En mske deed een klapke met de feedreader want als hij de feeds niet wou readen, dan zou ze er wel een andere bijhalen. Op slag gaf de feedreader het nieuwe berichtje aan maar dan vier keer. Sedertdien krijgen we altijd vier keer een melding als dat blog bijgewerkt wordt.

Vorige week dacht mske over een ander blog: “het duurt zo lang eer er het beloofde verschijnt”.  Ze gaat kijken en ziet twee nieuwe berichtjes. Ze foeterde weer op de feedreader.

Eergisteren dacht ze dan weer dat een paar bekende bloggers dit jaar toch lang op vakantie bleven en als ze ging kijken was er ook daar een gemiste post.

“En nu is ’t uit” zei ze en begon op een andere feedreader alle abonnees in te voeren. En wat bleek er toen? Die toonde ook die vermiste berichtjes niet.

“Dan is er maar één logische uitleg” dacht mske en bedacht dat ze dan wel wegging bij een blogprovider omwille van de talrijke problemen, maar dat ze nu toch nog nog geconfronteerd wordt met hun stuntelig werkende zaken. En ja, de feeds van de andere blogproviders hebben tot nu toe nog geen mankementen vertoond.

Gisteren in de namiddag kwamen de twee berichtjes van dat ene blog binnen maar niet dat van de vakantiegangers.

Op een ander blog daarentegen wordt een berichtje weggehaald en dàt, dat blijft leesbaar op onze feedreader. Dat vindt mske nu ook niet kunnen. Verwijderd is verwijderd al weten we wel dat alles op het internet blijft staan, behalve als je iets kwijt bent en het via “Internet archives” wil terug vinden.

Wat er ook van zij, wij gaan daar niet meer melden dat er wat scheelt, het enige wat we kunnen doen is, de routine van gekende bloggers indachtig, bij eventueel afwijkend geblog, zelf eens gaan kijken of er niks bijgekomen is.

Maar waarom hebben we dan een feedreader?