Wat krijgen we hier nu in onze schoot gesmeten? Een bronzen medeulle van een blog-award, gekregen van het wanordelijk klavier.

En al snap ik het systeem niet al te best -want volgens mij moet alleen de eerste die award op zijnen blog zetten- gaan we dat prentje hier bij het postje zetten.

Maar dan! Dan zouden we zeven van onze favoriete blogs moeten nomineren. Jammer! Maar dat doen we niet. En daar zijn verschillende redenen voor. Elk van onze favoriete blogs heeft namelijk een totaal andere reden waarom het één van onze favoriete blogs is.

We hebben zelfs geen linkenlijst, buiten dat “linken die blinken” geval hier links. Dat dient om de curieuzen hun neuzen te laten krullen en hun tanden er te laten in zetten. Waarom? Wij hebben last van linkwormen. Van het soort dat je open en bloot zegt nog veel werk te hebben om evenveel views als jij te hebben en dan een aanval doet op je linken en de blogs in kwestie bestookt met ridicule reacties. Als ’t al niet meer is, zoals geroddel achter de coulissen.

We hebben onze feedreader. En daar staan ze allemaal, de door ons gekoesterde blogs en dat is voor ons voldoende, alleen weten sommige blogs in kwestie dat helemaal niet.

Maar we zijn wel blij met deze nominering, maar dan op onze manier, omdat we blij zijn als iemand apprecieert wat we doen en dat dan ook durft zeggen. Een dikke knuffel voor de dubbelpuntige hoofdletter en dat hij nog veel letterkes moge hebben.

Als wij dan toch een award zouden moeten geven, dan is het aan die ene iemand waarvan we weten dat ze resistent was tegen de aanval van de linkwormen. En al hebben we het er niet specifiek over gehad achter de coulissen, ik denk wel dat ze weet dat ik haar bedoel.