Dat gebeurt hier nu altijd. Als er een onverwacht meevallerke uit de lucht valt, moet er ene of andere geniepigaard stokken in de wielen komen steken.

Vermits het meevallerke van nu eigenlijk een dikke meevaller genoemd mocht worden, konden we verwachten dat ook de geniepigaard van een tegenvallende omvang zou zijn.

En hij kwam werkelijk hard aan, op de 18de september. Keihard! Loeiend hard! Of welk adjectief men ook bij hard wil zetten.

mske sliep er niet meer van. Ze werd moe, ze werd moeder, ze werd moest.

Gisteren waren ze op uitstap om de zinnen eens te verzetten. En toen ze thuis kwamen … net of er niets gebeurd was, geen vuiltje meer aan de lucht … Leopold Marinus had gelijk met zijn soep.

Die geniepigaard doet dat praktisch altijd in september maar normaal niet met die omvang.  De reden?  Daar hebben we het raden naar.

Maar hij heeft deze keer tien dagen van mskes leven verknoeid. Grondig verknoeid. En nu heeft mske zin om die wat te flikken. Wees waakzaam kerel, je hebt het grondig verpest en één van deze dagen …