Vrijdagavond, het TV-avondje zat er op en mske zei: “die tiret moet er vananvond uit want morgen ga ik naar de Veritas”. “Goed, dan ga ik nog wat op de pc” zei Slow en kwam naar hier maar liet wel de TV opstaan.

Er was een film bezig en daar werd zo af en toe iets gezegd waardoor mske zo al tersluiks eens een oogske op dat scherm had geworpen.

Toen Slow binnenkwam, was net dat één been van die tiret uit de fleece en mske ging bij Slow op de zetel zitten en zei: “ik zou die zo precies verder willen zien”, wat ze dan ook gedaan hebben.

“The Third Miracle” vertelt over een pastoor die een overleden huisvrouw wil heilig laten verklaren na enkele wonderbare gebeurtenissen. Maar daarvoor zijn -volgens een personage uit de film dan toch- twee mirakels vereist en liefst drie, voor de zekerheid. Op het einde van de film is alles in kannen en kruiken, ze moeten enkel nog wachten op het derde mirakel. Euhm, dacht mske, als ik goed kan tellen …

Waarom zijn ze dan zo neig op zoek naar een wonder dat die oude seniele man, die pas enkele jaren terug is overleden, zou gedaan hebben.

Te noteren zijn enkele uitspraken van de afgevaardigde van ’t vaticaan, advocaat anti-heiligverklaring.

Een getrouwde vrouw kan eigenlijk niet heilig zijn want die heeft seks gehad.

en

Wij moeten oordelen wat het volk mag weten en wat niet.

Het is maar een film, fictie dus. En dat die jolige bende van Rome veel pretentie heeft dat wisten we zo ook al. De film was niet anti-Rome, niet pro-Rome, wat de bedoeling dan wel was? Een verhaalke vertellen? Gebaseerd op waarheid? Dat weet mske allemaal niet, want ze heeft zoals gezegd het begin niet gezien.

Die tiret was er vrijdagnacht niet uit en da’s geen wonder.