mske ontwaakt met een schok, de pijn is niet te harden. Ze zakt zo ver mogelijk naar onder in het bed zodat ze haar rechtervoet tegen de bedsponde kan drukken. De pijn in haar kuit vermindert. Maar haar linkerbeen, dat is wat anders, dat zit niet in de kuit maar over het ganse been. Uiteindelijk sukkelt mske uit bed en probeert zo het pijnlijke been weer onder controle te krijgen.

“Wat is’t?” vraagt Slow. “Krampen” zegt mske. “Kan je er niet op lopen?” vraagt Slow. “Neen” zegt mske want haar rechterbeen doet intussen uit pure sympathie weer uit volle kuit mee.

Ondertussen voelt ze zich nog misselijk ook want ze heeft nog eens sedert lang een zak chips gegeten en ze weet nochtans wat het resultaat daarvan is.

Als ze de krampen wat onder de knoet heeft sukkelt ze naar de badkamer terwijl Slow haar een pot bruis ophaalt zodat die chips een gezonde spoeling kunnen krijgen. Het is drie uur als ze zich terug in bed legt.

mske ontwaakt met een schok, de pijn is niet zo erg als de vorige maar zit nu in het rechterbeen. Zover mogelijk naar onder, naar de bedsponde, zakken is geen optie, het zit niet in haar kuit maar is dezelfde pijn, maar dan minder dan de vorige in haar linkerbeen. Ze sukkelt uit bed. “Is ’t weer van dat?” vraagt Slow. “Ja” zegt mske en ze wandelt wat over en weer. Het is half vijf als ze zich terug in bed legt.

Als kind had mske dikwijls zulke krampen maar dan in haar voeten en niet zo pijnlijk, later heeft ze er nog wel gehad maar nu was dat al lang geleden.

“Magnesium is ook al lang geleden” zei mske toen ze wakker vanmorgen wakker werd. Het was half elf toen ze uit hun bed kwamen.

Veel chocolat eten is ook een optie maar dan gaat haar lever weer in conflict.

Het zal dus magnesium uit een potteke worden.