mske houdt wel van toneel.   Waar mske niet van houdt zijn van die stukken waar het podium blijkbaar een huiskamer moet voorstellen maar waar iedereen zomaar ongevraagd binnen en buiten kan lopen en waar de bewoner geen zeg heeft aan zijn eigen kot. Bovendien zijn in die stukken de opgefokte misverstanden schering en inslag. Misschien is dat leuk, maar mske vindt dat niet.

Ze had ooit, lang geleden “Tante Jutta uit Calcutta” gezien en die titel was haar altijd bijgebleven.

Zo kon het gebeuren dat ze samen naar TV zaten kijken en mske ineens uitriep: “ik kijk niet meer, veel te hoog tante-Jutta-uit-Calcutta-gehalte!” “Wablief?” zei Slow de eerste keer “waar heb je ’t over?”  mske heeft het hem dan maar uitgelegd. Waarover Tante Jutta ging wist mske niet meer -ze heeft het daarnet pas efkes opgezocht- maar Slow snapte wat ze bedoelde.

Bij Jes, Vlaamse reeks op de VTM, die de helft van de tijd wel te pruimen valt, heeft ze dat gevoel ook soms. Gisteren ook weer, daar was ’t weer geweldig en in overdrijvende trap. Bij die Jes is dat ook de zoete inval, die vallen daar binnen, blijven daar slapen en geen enkele van die personages heeft het lef om ze de deur te wijzen.

En ja, mske zei het weer toen die Gert daar ineens terug voor Jes haar neus stond en zij die binnenliet en op de zetel liet slapen terwijl hij toch nog een ouderlijk huis bleek te hebben en hij haar post opende en de brief zoekmaakte en in de Felix zijn plaats maar dat etentje in de kelder op zijn eigen palmares schreef en waarschijnlijk ook nog … maar dat hebben ze niet getoond, ze zijn bij ’t kussen gestopt.

“Dat zijn allemaal clichés ” zei Slow “net zoals dat ze, als ze wijn drinken, met mekaar de koffer moeten induiken”.