Zaterdagavond werd het laat. Er was het communiefeest en daarna nog anderhalf uur rijden. Maar op zondagmorgen hebben Slow en mske dat wat ingehaald. Zondagnamiddag hebben ze dan al terug een siësteke gedaan waarop mske zei dat ze precies meer in hun bed lagen dan niet.

Gistermorgen waren ze al om half acht present, ah ja, ’t was werkendag en er kwam bezoek zo ergens in de voormiddag en de stoof moest nog efkes aangestoken want s’ochtends is ’t nog frisjes en ontbijten en douchen moest ook nog, maar dat moet alle dagen natuurlijk.

Op de middag passeerde hier de oudijzermarchand die niet de oude ijskast wou meenemen maar wel de Citroën. En toen bleek dat de appelsienen op waren. Geen siësteke dus want appelsienen gaan voor.

Maar mske kon gisteren niet goed werken, het vlotte niet en iets voor negen zei ze tegen Slow: “ik ga naar bed”, wat ze dan ook deed. Ze viel als een blok in slaap. Ze heeft nog wel halvelings Slow horen slapen komen. Ze heeft een paar idiote dromen gehad en is om half zes even over de overloop gewandeld maar echt wakker … neen, dat werd ze niet. Vanmorgen is ze om half negen opgestaan en dan nog niet met volle goesting.

Momenteel zou ze best een siësteke kunnen verdragen, maar dat gaat ze nu eens niet doen. Een mens moet naar zijn lichaam luisteren, dat wel, maar daarom moet het nog geen baas gaan spelen.

Maar toch vraagt mske zich af wat er gaande is. Dat is toch niet normaal. Zou ze iets onder de lenden hebben of hebben ze hier een zwerm tsétsévliegen losgelaten?