Het zijn toestanden als iemand te maken krijgt met een uitnodiging waar hij of zij om één of andere reden niet op in wil gaan. En om de mensen niet te kwetsen verzinnen ze dan maar een smoes of ze zeggen toe om op het laatste moment af te zeggen.
Dat is de normale gang van zaken, als we ’t goed verstaan. Het zijn wel moeilijke situaties, maar meestal verzon mske geen excusekes maar ging.
Tot de dag dat … Hij was hun beste vriend en hij was gaan scheiden en kreeg verkering met de vrouw die Ex en mske en vele anderen het bloed onder nagels vandaan had gepest. Toen kwam de uitnodiging voor de trouw.
Aangezien de meeste anderen dus ook al geen bloed onder hun nagels meer hadden regende het smoezen maar aangezien het hun beste vriend was wou mske er zich zo niet van af maken en zei naar waarheid dat ze niet kwamen omdat ze hem daarmee geen proficiat kon wensen.
Later hebben ze het koppel nog wel tegengekomen en mee gesproken ook.
Maar als mske aan vroeger denkt, denkt ze toch dikwijls: “toemme toch! Kon hij nu niemand anders tegen gekomen zijn”.
Wat denkte daarvan?