Alhoewel het meestal mske is die de -zo goed als- dagelijkse stapkes uitkient, zei Slow vorige week: “ik wou nog eens langs de netelsteeg”. Zodoende …

De zon scheen, het zicht was weids en de kieviten waren druk, zeer druk doende met hun afleidingsmanoeuvres.

Over de netelsteeg op zich gaan we -behalve dat er deze keer nog geen neteloverwoekering was- niks zeggen, kijk zelf maar.

Begin
(een steeg die zichzelf respecteert heeft natuurlijk ook een officiële benaming)

Terugblik

Loopt ze nu naar rechts of naar beneden?

Wel?

Naar beneden natuurlijk!

Terugblik

Ineens bedacht mske … “Hé Romein, zit je hier nog?” vroeg ze en fluks sprong hij lachend tussen de eglantierstruiken uit. “Je ziet er pak opgewekter uit dan vorige keer” zei mske.

Hij glunderde en zei: “ik ga niet terug naar Rome, zelfs als ze nu nog terugkomen …” Je zag aan zijn ogen dat hij dat zelf niet meer geloofde. “Ik weet trouwens waar de kieviten nestelen” zei hij vertrouwelijk “maar dat mag ik niet voortvertellen”. “Natuurlijk niet, dat is gezonder voor de kieviten” en “tottenosteki” zei mske.

Toen zagen ze het hol.

mske keek verbaasd, te groot voor een vos tenzij daar achterin, maar wat dan wel? Slow nam er enkele foto’s van. “Pas op” riep de Romein “dat er niks uitspringt”. “Van wie is het?” vroeg mske. “Weet ik niet” antwoordde hij terwijl hij zijn schouders ophaalde, al zagen ze dat de schobbejak het gewoon niet wou zeggen.

Terug wat meer in de beschaving gingen ze nog eens naar de Romeinse Weg kijken, maar daar waren de tekenen van de verwoesting van vorig jaar nog goed te merken, al ligt hij er nu zo modderig niet meer bij, maar ja ’t is droog weer ook.