Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Pikkedieven

Slow en mske wandelen in de holle weg waar Zoutleeuw de wilgen omhakte omdat hij niet meer berijdbaar was. Nu lijkt hij dus meer op een autostrade in aanleg, maar tot daar toe.

De ergste putten werden opgevuld met stort. De holle weg, die eigenlijk Romeinse Weg heet -jawel een hoofdstuk van “alle wegen leiden naar Rome”- mag nu dan wel bereidbaar zijn, begaanbaar … dat is wat anders. Zo kan het gebeuren dat Slow op een stuk platgereden koperen buis trapt die daar tussen al die vuiligheid steekt.

Daar ligt het om op te rapen maar toch moeten ze het bij de spoorwegen gaan pikken.

Misschien een geluk dat ze die buis niet gevonden hebben, anders was er weer een put meer in de Romeinse Weg.

Previous

Live fast, die young

Next

Mond spoelen met zeepwater

1 Comment

  1. ja maar bij de spoorwegen ligt er méér dan één koperen buis en moeten ze niet zoeken ,ze rapen het op! En op de Romeinse heirweg lag er maar eentje.haha
    Ik begrijp je gevoel over die verongelukte voetballer.Ik lees zelden de sportpagina’s maar nu was het uitgebreid en uitgesmeerd op de voorpagina’s. Het feit dat de man dood is ,is erg en vreselijk voor de familie. Maar wat ik allemaal gelezen heb deed me de haren recht op staan. Over de doden niets dan goed ,maar ik heb “niets goed” te vertellen.Snap je. Ik heb me geêrgerd aan al die “verzachtende” omstandigheden die er uit de mouw werden geschud.De man is uit geweest in antwerpen en zal beslist geen water hebben gedronken en dan”vroem ” op een verlaten autoweg volle bak naar huis.Dat is al. En heb je die supporters gezien en gehoord!! Maar over de verwoestingen en doden aan de andere kant van de wereld één nuchter artikeltje.ppppfff.
    Hopelijk zijn de pukkeltjes verdwenen bij je kleinkind. Onze kleinkinderen kwamen ook regelmatig thuis met de 3e ziekte of de 5 e ziekte …Pukkels en een paar dagen koorts ,maar nooit wist de dokter de oorzaak.Het hoort bij kleine kidneren .

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén