Zoek
Wat nu het verband is tussen Deadwood en dat prachtig stappeke met bijna nefaste afloop gaan we hier sebiet eens uit de doeken doen.
Maar eerst moeten we nog efkes vermelden dat zowel Slow en mske de laatste dagen enkele keren het woord “lotto” in de mond namen. Dat is te danken aan een paar ambetanteriken die zich tussen de klanten bevinden en zich dus ook klant noemen. Want, ondanks dat de crisis nu niet bepaald voelbaar is in de sector waaronder wij vallen, zijn er enkelen die denken dat het woord “crisis” synoniem is voor “wij moeten ons factuur niet betalen”. Och, de meesten betalen dan wel na een herinneringske, maar dat zint mske niet. Het lijkt te veel op: “mag ik centen astemblieft”. De kroon op het werk, de kers op de taart, het pronkstuk der pronkstukken is de klant die met ronkende volzinnen belooft om te betalen maar daar wel bij vermeldt dat hij eerst het geld van zijn klanten moet krijgen. Probeer daarmee eens bij de telefoon en de elektriek aan te komen … Dan verzucht mske: “als we nu eens de lotto wonnen, dan konden we die ganse hannekesnest buiten smijten”.
Dan komen we nu aan het verband tussen al die zaken. Dat is enkel een droom van mske geweest. Die ging als volgt:
mske was ergens geweest, komt thuis, zegt iets lief tegen Slow, die niet Slow is maar Al Swearengen. Die antwoordt mskes begroeting met: “hij is hier niet, hij is weg”. Zonder dat Swearengen het zegt, weet mske uit de droom dat Boeke met de lotto heeft gewonnen en daarmee Slow komen weglokken is.
Waarop de echte mske wakker schiet om zich te vergewissen dat dat niet zo is.
“Jij bent niet goed zeker?” zegt de echte Slow als mske hem dat vertelt.
Han
10.. het getal tien, zei Jomanda.. en de trekking van de staatsloterij hier ten lande is ook op de tiende van iedere maand.. dus kopen olive en ik elke maand tien loten, want zo´n Jomanda.. die zal het wel weten hé, zo´n helderziende..
ms
Jammer voor haar dat ze niet helder gezien heeft dat ze een proces aan haar been ging krijgen.
Han
Tja, ze zag wel dat ze de dag van de zitting thuis moest blijven omdat er anders ‘iets naars’ zou gebeuren..
maar voorlopig zit ze er maar mee, op zich is het namelijk iemand die je goed kan helpen met levensvraagstukken. en als je dan kanker hebt, en besloten dat je niet ziek wil zijn van chemo en straling, en je met je gedachten op rij wil komen dan breng je dus je gesprekspartner in gevaar van straf.
want het zou mijn keuze ook zijn, er niets aan doen. ik heb nu al een keer of vijf meegemaakt dat mensen kanker gediagnosteerd kregen op redelijk jonge leeftijd. allemaal gingen ze aan de medicatie, de chemo en de bestraling, ziekenhuis in, ziekenhuis uit… en allemaal flink ziek ook van die medicatie. en allemaal gingen ze binnen een jaar dood.
als je dan toch zo snel dood gaat, waarom zou je dan dat laatste jaar in ziekzijn doorbrengen? waarom zou je dan aan de chemo moeten? je haar valt uit, je bent misselijk en de hele familie ontregelt vanwege de bezoektijden..
ondertussen kan ik me voorstellen dat je steun zoekt voor je beslissing, dat je voorbereiding zoekt op een naderend einde. dat je met iemand die regelmatig in het nieuws is met “er is meer tussen hemel en aarde” regelmatige gesprekken voert, voor je innerlijke rust.
maar.. als dat betekent dat je gesprekspartner dan later veroordeeld kan worden, en een straf opgelegd kan krijgen. in hoeverre heb je dan nog een vrije keuze?
bij kanker niets doen, het zou mijn keuze zijn. en er met niemand over praten, want dát kan niet, dat is niet algemeen geaccepteerd. dat zie je maar weer.