Er was een tijd, heel lang geleden, toen mske nog baby-mske was, dat ze geen melk meer mocht krijgen want baby-mske werd daar te dik van. Dat de grootmoeder van moe indertijd nog zei: “ze zijn daar weer met dat verarmoeid kind, geeft dat toch tarwe-bloempap” zal dan wel te wijten geweest zijn aan het feit dat de oudere generatie in die tijd veel in de pap te brokken had.

Feit is dat mske dus ook nooit melk gelust heeft, wat ze trouwens nog niet doet. Ze vindt dat gewoon vies. Als -met grote nadruk- ze het, omwille van een verkoudheid of om goed te slapen, toch drinkt, dan is het met toegeknepen neus en in één slok door zodat ze er zo weinig mogelijk de smaak van heeft.

Anderzijds is mske gek op kaas, alle soorten kaas, alle kaas. Ze heeft jarenlang elke morgen smeerkaas op haar boterham gegeten zonder dat haar dat één dag tegenstak. Het kon ook voorvallen dat Zus de frigo opentrok en zei: “en wat eten we vandaag? Kaas, kaas of kaas” als ze nog maar eens een voorraadje Franse kazen hadden ingedaan.

Een tweetal jaar merkte mske dat ze vlugger vermagerde als ze die smeerkaas verving door confituur. En onlangs kwam ze tot de bevinding dat Baskuul weet wanneer ze kaas eet, dan lapt hij er gewoon een ganse kilo op één dag bij.

Nu zijn er twee mogelijkheden, ze kopen hier geen kaas meer maar wat dan met Slow, of ze kopen wel kaas en dan kan mske er toch niet afblijven.

Oftewel is het gewoon pesterij van Baskuul!