Dat ons huis geen gewoon doorsnee huis is, dat hebben we nog nooit zo expliciet gezegd, al hebben we toch al enkele bizarre histories verteld die zich hier voordeden. Zo was er om te beginnen de spokende elektriek, het doorzakkende bed, de klopgeest en we hebben ook nog Kulleprul die dan niets bekent maar die we toch verdenken van allerlei grote en kleine mysteries die zich hier voordoen.

Sedert ze die werken aan het dak, de elektriek, de ramen en de badkamer uitgevoerd hebben is er nog iets raar bijgekomen. Als er nu zware tractoren of camions voorbijrijden lijkt ons huis te daveren. Dat zal hier alleen niet zijn.

Als het buiten stormt lijkt het bed als een schip op een woelige zee, behalve als ’t venster dicht is, dan ligt dat schip stil.

Als Slow en/of mske al of nog in bed ligt en Slow en/of mske doet hier de burodeur open of dicht dan lijkt het hierboven net de veren uit de matras springen al zitten er daar geen in en is hier beneden niks te bespeuren, te horen, te zien of te voelen.

Dan kan mske zo aan Slow vragen: “waarom heb jij met ons huis gerammeld?”