En nu even de dingen die ook zijn gebeurd maar die eigenlijk meer als tussendoorkes voorvielen.

We beginnen met het Centraal Station. Wat is me dat daar een bouwwerf. En gevaarlijk bovendien. Op bepaalde plaatsen is er zelfs geen tijdelijk voetpad voorzien en mag je de drukke straat op. Op andere plaatsen bestaat het tijdelijk voetpad uit losliggende platen, ook geen sinecure.

Daarna dacht Slow dat er een sukkelaar al zijn geld laten vallen had. De man stond gebukt en raapte en raapte en raapte. Maar ’t was geen geld dat hij opraapte. Het waren sigarettenpeukskes.

Toen wij aan het hotel kwamen stond er geen portier. Jammer dat we dat gemist hebben, want alle andere keren stond hij er wel en wel degelijk met een afgeborstelde grijze portiersjas aan. Dus geen portiersfoto, maar dat kunnen we later nog eens goedmaken.

Zaterdag namiddag zijn we efkes door de vernieuwde Galeries Anspach gelopen. Vernieuwd jawel, het was net opening. Eenheidsworst! Net dezelfde winkeltjes die je in alle andere galerijen in alle andere steden tegenkomt. En vroeger -of speelt mijn herinnering mij parten- was dat wel een aangenaam “groot magazijn” om in rond te dolen. Opmerkelijk is wel dat we er gewoon doorgelopen zijn maar dat TV Brussel ons al in ht snotje had. Voor diegenen die ons niet kennen, niet kijken, voor diegenen die ons wel kennen, misschien ook beter niet want je moet heus al weten dat wij het zijn.

Succes gewenst hoor! We hebben het ook enkel maar gezien omdat we ons eigen kennen.

Op de Grote Markt zijn we geen bier wezen proeven. Vergeet niet dat ik op dat ogenblik al twee krieken binnen had, al was dat redelijk gespreid. In elk geval stond daar een bestelwagentje waar je mocht blazen en als ’t goed zat kreeg je een Bob sleutelhanger. Wel, ik had me lang geleden al eens afgevraagd waarom ik zo geen sleutelhanger kreeg. We zijn gaan blazen en ondanks die krieken ….

(Lees verder onder de foto)

Blijkbaar hadden die andere mensen, die in het restaurant samen zaten, ook een weekendje Brussel gewonnen maar dan zonder concert. Blijkbaar was dat met een radio programma dat “de Madammen” heet, vandaar de vraag van de kelner in het restaurant.

Bij het ontbijt op zondagmorgen, toen ik twee glaasjes fruitsap haalde, stond ik plots tegenover een dame die mee bekend voorkwam, ze staarde wat afwezig naar iets boven het buffet. Toen ik bij Slow kwam, zei hij: “nu dacht ik toch dat ik de choreografe van gisteren hier binnen zag komen” en hij keek of hij aan zichzelf begon te twijfelen. Ik heb hem snel gerust gesteld, jawél! Ze zat een tafelke van ons verwijderd.

Nog bij het ontbijt, ik heb al gezegd dat ze je stoel onder je schoven, kwam de stoelenschuivende dame gevolgd door een koppel voorbij. Ze wees het koppel hun plaats, nam de stoel en de vrouw van ’t koppel liep haar plomp voorbij. Nu is dat geen dagelijkse kost, nu zijn we dat niet zo gewend maar voor één keer kan dat nu toch geen kwaad en als je efkes je ogen openhoudt in plaats van als een slagschip op je doel af te stevenen, had ze toch kunnen zien dat dat meiske daar met die stoel stond. Het is een stukske comedie maar op dat ogenblik ben je toch deel van het spel. Moest Slow alle dagen mijn stoel onder mij schuiven, ik zou zeggen: “jong, ik bennekik ms maar hoor” maar voor ene keer kan je toch wel efkes doen alsof je dat azo gewend bent.

Waarom ik het eigenlijk ook nog goed vond dat we die wandeling uiteindelijk niet meegemaakt hebben? Toen we op zondagmorgen dat koppel aanspraken kwam daar een derde tussen, een man, die direct begon dat hij de wandeling ook niet had meegedaan want hij werkt dagelijks in Brussel en hij kent alles daar al. Dat was nog niks maar hij vervolgde dat er aan het ganse weekend niets goed was behalve het hotel, waarop de andere man, die van het koppel, opperde dat het eten toch ook wel goed was geweest. Het antwoord? “Dat kwam veel te rap!” Zodoende beaamde de tweede man dat maar. Kijk, als je dan al zo een fantastisch weekend gewonnen hebt zou het toch maar zielig zijn om dat te laten verzuren door iemand die blijkbaar altijd en op alles aanmerkingen moet maken. En dat beamen door de anderen … wel ja, ieder kiekekot heeft zijn haan. Maar daar doen wij niet aan mee.

Wat ik niet gehoord heb is het feit dat de vrouw van het koppel aan Slow vroeg of we samen niks gingen drinken, op de kennismaking. Slow heeft geweigerd, zeggende dat we nog heel wat op de planning staan hadden. Ergens vond ik dat wel jammer, anderzijds was het nog erg vroeg en we kwamen net uit de ontbijtruimte.

Ziezo, morgen is het terug aan Sloef.