“Bent U met de fiets mevrouw” vroeg de man terwijl mske de buit van de grote rommelmarkt in haar fietstassen trachtte te krijgen. Slow was nog snel een zakske patatten van vijf kilo halen waarmee ze niet over de rommelmarkt hadden willen zeulen. “Ja” zei mske afwachtend want wat stond ze anders bij die fiets te doen.

“Mag ik die efkes lenen?” vroeg de man “ik ben van de organisatie”. Hij kwam dichterbij. “Mijn fiets is vol geladen” zei mske en ze wees op die van Slow “en daar heb ik niks aan te zeggen” vervolgde ze. “Ik moet daarmee alleen maar efkes iemand wegbrengen” zei hij terwijl hij met zijn hand eerst de straat afwees om die daarna op de bagagedrager van Slow’s fiets te laten neerkomen, bagagedrager waarop mske Slow’s fietshandschoenen al had klaar gelegd maar ook een pruim. “Aai die pruim” dacht mske terwijl ze naar de man keek en zei “neen, liever niet”.

De man ging wat verder overleg staan plegen met twee andere mannen die bij een zak vodden stonden die op de grond lag, die bij nader inzien geen zak vodden was maar een dronken lor. De mannen waren het niet eens, de twee anderen wilden dat de dronkaard iemand van thuis liet komen om hem te halen, de ene hield het bij een fiets zoeken.

mske was verontwaardigd. Er is niet veel meer waar ze zich over verwondert als het over menselijke eigenaardigheden gaat, maar andermans fiets vragen om dat zat geval te transporteren … je moet maar durven.

Daar kwam Slow en daar kwamen de patatten. Die hebben ze maar onder een snelbinder gestopt op Slow’s fiets en mske is er zeker van dat die patatten zich nog beter konden vasthouden dan dat gelaafd drankorgel.