Dat het huis nu al dagen naar eucalyptus geurt omdat ze hier snipverkouden zijn, tot daar toe, maar er zijn dingen die er echt over zijn.

Zo verfrommelde mske deze morgen haar zakdoekske en keilde het in het papiermandje. Door de veerkracht van dat zakdoekske en door het feit dat er al meerdere van die zakdoekskes in dat papiermandje liggen, veerde dat ding op en viel uit het papiermandje juist daar waar ik zo voor die stoof zat te zitten.

mske bekeek dat zo eens en zei: “oei, op Sloef zijne kop”.

Ze zei niet: “ai Sloefke, kom hier dat ik eens over je bolleke roefel”, neen gewoon “oei, op Sloef zijne kop”. Net of dat dat helemaal niks te betekenen had. Als ik ze nu met zakdoekskes bezig hoor verlaat ik mijn plaatske voor de stoof en doe een toerke rond het buro.

Daarnet was het geen zakdoek maar een hoestbui, haar eerste dit jaar. Ze zei: “oei en Slow is met de fles vliersiroop weg”. Ze is maar een nieuwe gaan halen uit de kelder en nu hoest ze niet meer.