Rare dag vandaag. Eerst zijn Slow en mske maar pas om elf uur opgestaan en dan nog omdat anders de stoof zou uitgaan. Dat doen die nu nooit en ik werd al ongerust en ik kreeg al fameuze honger. Zij eigenlijk ook.

Daarna beslisten ze wat ze gingen doen. mske was al de ganse week aan het denken dat ze één van deze dagen toch wel terug met haar fiets wou gaan rijden en toen ze dat luidop zei is Slow de banden van de fietsen gaan oppompen.

Terwijl ze hun erg laat ontbijt lieten zakken zaten ze hier wat te lummelen toen de telefoon ging. “Ajja” en “das goe” zei mske. Ze dacht aan haar broek die ze vorige winter wel maar vorige week niet dicht kreeg. Ze dacht ook aan haar gedachte dat ze nog een jaar had om die tweede helft van die hormonen er af te werken. De telefoon grinnikte toen hij zei dat ze toch nog altijd twee maanden had en dat de twee eerste maand het zichtbaarst waren. Dat ze toch van zin was om te gaan fietsen, zei ze ook. En de telefoon sprak van zure wind terwijl Slow het maar over een windje gehad had. Dat Slow het ook over mogelijke buien had gehad, dat negeerde mske volkomen, anders kwam het er weer niet van.

mske trok nog een fleece meer aan, zette haar rode muts op en trok haar rode wanten aan en stapte op haar stalen ros en Slow op het zijne Het ging beter dan gevreesd, al was het dan maar een langzaamaanactie.

Ergens onderweg begon het te druppelen, stil te druppelen, harder te druppelen, minder te druppelen, dik te druppelen maar een echte drasjbui werd het niet. Dat vond mske al goed want ze had geen zin in haar regencape, ze had het nu bij momenten al te warm.

Thuisgekomen keek Slow wat sip want na zo een tocht nog koken vond hij niet leutig. mske ook niet. Dus heeft Slow maar frietjes gebakken en hebben ze kiekebillekes ontdooid.

Morgen na ’t werk gaan ze terug fietsen. Dat zegt mske toch. Heeft Slow daar eigenlijk op geantwoord?