Sedert mske die dag tot conclusie kwam dat de bel niet belde is er al veel water naar de zee gelopen.

Eerst heeft Slow het batterijtje uitgetest. Plat natuurlijk. Zodoende liepen ze die volgende dinsdag in de Colruyt binnen tijdens hun verspiluurtje in Tienen en kochten er twee batterijtjes. Die avond deed de bel het terug. De volgende ochtend niet meer. Batterijtje plat. Bel stuk.

Om nu zo direct op hun fietske te springen en een andere bel te halen dat zagen Slow en mske niet zo zitten. Er is het werk, veel werk, heel veel werk. Zodoende … mopperde mske maar wat verder. Ze moppert namelijk dat ze niet kan leven zonder bel omdat ze steeds denkt een klop op die deur te horen. En ja, ze zit met haar rug naar het raam omdat ze met haar gezicht naar Slow zit. Die ziet dan wel als er iemand naar de deur gaat, maar als hij er niet is, ziet hij dat niet.

Vorige dinsdag stapten ze een halte of drie eerder af en liepen de Brico binnen. Ze keurden de bellen, vergeleken en namen er zo eentje uit de middenmoot. Ze hebben een bel nodig die deftig belt, geen tingetje dat niemand hoort maar geen filharmonisch orkest ook niet.

Aan de kassa gekomen tikt de kassier het codenummer in en geeft een prijs van bijna het dubbele. “Dat klopt niet” zegt mske. Ah neen hé mske, het was een bel!

Er wordt een andere vriendelijke jongen bijgeroepen die eens mee in de rekken moet gaan kijken. En wat ziet die? Al die bellen hangen aan de verkeerde haak. Die van de juiste prijs hingen daar ook maar vanachter achterin. Ze hebben snel de twee bellen vergeleken. Op het eerste zicht was er niet veel verschil, behalve dat het gongske wat kleiner en dikker was.

Aan de kassa was die ene kassier aan het inpakken en verwees naar de andere kassa maar hij vroeg toch: “klopt het nu?” Mensen hé! Hij keek hoogst verwonderd toen mske vertelde wat er gaande was geweest. “maar allee” zei hij “en ik heb die gisteren nog allemaal goed gehangen”.  Hij stak het op de klanten die alles overhoop haalden. mske knikte dan wel begrijpend maar dacht bij zichzelf: “goeie truuk!” Want zo een gemompeld bedrag en een kaart in een bakske en ’t is gebeurd.

Die avond belde de bel nog niet, want –en daar kwam de aap uit de mouw- die gong had batterijen nodig van een soort dat hier niet in huis is.

Bovendien merkten ze dat de belknop verticaal moest worden gehangen, maar dat is niet zo erg, al was horizontaal handiger omwille van het bevestigingsplaatje van de vorige.

En hier gaan we stoppen over die bel. Ik zie me nog niks schrijven met als onderwerp: “Slow haalt batterijen” al deed hij dat wel. En de bel doet het ook, al hangt de drukknop nog niet buiten omdat het plaatje nog moet aangepast worden.