Om 11.15u In de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen zijn vergt enige voorbereiding zoals het uitstippelen van de te nemen treinen en de belbus. De treinen sloten goed aan met zelfs elf minuten overstap in Leuven in plaats van vijf. Maar met het oog op eventuele vertragingen van welke aard dan ook besloten ze toch de trein van 8.39u te nemen en dan zouden ze in Leuven zelfs bijna een half uur hebben.

mske bestelde de belbus op vrijdag. Ze kon kiezen, die van tien voor zeven of die van 8.25u. Die van tien voor zeven vond ze aan de vroege kant, die van 8.25u aan de late. Want ze wilden de trein van 8.39 halen. Ze bestelde hem wel, al zei de dame aan de telefoon dat de belbussen op vrijdag niet waren uitgereden en dat ze dat ook niet zouden doen op maandag als het dan nog zulk weer was.

Dat riskeerden mske en Slow niet. Ze stonden om 6u op, de kindjes ook. Ze maakten zich klaar en vertrokken te voet. Naar de 21a natuurlijk hier over de berg. Bizarre mske die de belbus van tien voor zeven te vroeg vond maar om kwart voor zeven vertrekken niet? Neen, want mske zegt dat ze niet zeker konden zijn dat die belbus er wel zou doorkomen. Kwart voor zeven dus om een bus te halen van kwart voor acht met in haar achterhoofd dat, als die er niet doorkwam, ze toch op ’t gemakske te voet aan ’t station zouden geraken.

Toen ze bijna op hun bestemming, aan de overkant van de berg, aan de straat richting veld waren gekomen, zagen ze een bus komen. Op een holletje deden ze de laatste, pakweg, vijftig meters en haalden de bus van 10 na zeven die een lichte vertraging had. Over een meevaller gesproken.

Ze stapten op de trein die stipt vertrok en stipt in Leuven aankwam. Het half uurke Leuven vloog ook snel om, al bleven ze wel in de tunnel. Erbuiten was het juist goed om armen en benen te breken.

Op de trein naar Antwerpen realiseerde mske zich ineens dat ze ferm sjaans hadden gehad dat de controleur niet was gepasseerd. Want ze waren op weg met de tickets van het kruidvat en daarmee mag je logisch gezien maar pas vanaf 9u de trein nemen op een week- en werkdag, reden waarop ze oorspronkelijk ook zinnens geweest waren van die van twee voor negen te nemen. Het was haar compleet ontschoten.

Over de Samson en Gertshow gaan we niet veel vertellen. Een show vertellen is dom. Een show moet je zien en beleven. Niks dan superlatieven dus. Eén ding willen we wel zeggen. Het is ontroerend een ganse zaal vol klein en groot grut de Samsonrock te horen zingen. Zingen, bij manier van spreken dan.

In het ticket was ook een bezoek aan de Zoo inbegrepen. Dat viel wat tegen. De wegen in de Zoo waren spek- en spiegelglad.  Slow en mske dachten er niet te lang te blijven, enkel eens naar de olifanten te gaan kijken en dan weg te wezen. Amke keek wat ontgoocheld maar gaf toe dat het er erg gevaarlijk was.  Zelfs de olifanten waren niet tegen het weer bestand. Zowel Kai Mook als haar mama Phyo Phyo oftewel haar zus May Tagu gingen daar enkele keren tegen de vlakte. Tijdens het eten reden er mensen van de Zoo rond om zand te strooien zodat het nog wel een beetje doenbaar werd en Amke glunderde, ze wou naar de pinguins.  Daarna werd er over een terugkeer niet meer gerept en zijn ze nog wat dieren gaan bezoeken.

Om twintig voor vijf stonden ze terug in het station en de terugreis verliep gunstig en volgens planning tot in Landen. Want toen ze daar de 21a wilden nemen tot het dorpke over de berg, daagde die niet op. Het meisje dat daar stond te wachten zei dat ze de uren ook niet kende omwille van de vakantieperiode. Tju toch! Dan heeft mske maar even de lijn op gebeld en bleek dat ze de bus van iets na zes net hadden gemist en ze dus die van iets na zeven moesten hebben. Ze zijn dan maar, om geen kou te krijgen, al een stukje beginnen stappen. Deze bus was dan wel te laat.

Eens thuis, bij het avondeten, keek mske naar Amke en Ella en zei:  “wat een lange dag”. “Maar wél een leuke” zei Amke.

En dat konden ze alle vier beamen.