Het was geen stokje. Het was ook geen inktvlek. Het was gewoon een handschoen die geworpen werd.

Niemand weet waar ik het over heb? Denk nog eens terug aan 10 december 2010? Die dag vertelde mizzD over haar zolder en ze schreef er bij:

Enne …mochten er nog meer mensen zijn die naar aanleiding van dit postje eens iets over hún zolder willen vertellen..??? ( misschien omdat ie wat interessanter is dan de onze? haha!) Ga gerust je gang hoor..ik ben wel nieuwsgierig naar dat soort dingen! haha!

Gezien de talrijke avonturen en eigenaardigheden die wij met die zolder van ons al mochten meemaken, heeft mske die handschoen maar opgeraapt.

We hebben gewoon een avontuurlijke zolder. Die is echt groot genoeg om een appartement met alles er op en er aan in te maken, maar … nu ja, er is wat raars met die zolder. In elk geval, wie wil mag volgen maar wees gewaarschuwd, het spookt daar.

Vooraleer we vertrekken zou ik nog willen aanraden de voeten altijd op meer dan één plank te zetten, de vloer is vermolmd. Bovendien ga je er geconfronteerd worden met een dood en vernieling die zijn weerga niet kent.

Over die algemene sterfte daarboven hebben we zo met tussentijden al eens iets verteld, zoals deze keer en later kwam daar een vervolg op. Misschien zit zelfs deze je op te wachten.

Maar neen, schrikschijters, het is winter, dan zijn er toch geen en als ze er al zijn, zijn ze toch allemaal dood.

We draaien eerst het slotteke los en duwen de deur open. Door de eigenaardige indeling van ons huis kom je, als je de zolderdeur opent, ineens met je gezicht voor het dak te staan. Azo!

Allee, blijf nu op die laatste tree niet staan, kom maar binnen, maar stoot je hoofd niet!

Kwartdraai naar links en denk aan die voeten. Links zien we nu een soortement inloopkast. Die is op zich niet interessant, die rechter muur wel.

Die heeft er ooit eens zo een klein beetje scheef en gereneweerd uitgezien.

Dat heeft toen zelfs de gazet gehaald, zo een affaire dat dat geweest is.

Nu onder de balk door, hoofd niet stoten, die balk zit op ooghoogte van ons mske en die is 1.66m groot.

Die ladder stond hier. Het ding is loodzwaar, zelfs Slow heeft moeite om ze te verplaatsen en we kunnen ons met de beste wil van de wereld niet indenken wat ze daar ooit mee gedaan hebben.

Terug een kwartdraai naar links. Daar zie je de boiler die nu wel goed staat en een eerste poging van één of andere dappere om orde op zaken stellen.

Ooit was er een plaatske geweest voor het archief van de zaak, de hoek met de spullen van Zus die hier nog opgeslagen staan en een hoek met de dozen die nog mee verhuisd werden maar waar dingen in zitten waar ze hier zo precies niet echt nood aan hebben.

De stielklungels hebben echter alles bijeen geschoven, al hadden ze op die plaatsen echt niks te doen gehad. Sorteren in de winter? Te koud. Sorteren in de zomer? In de zomer zitten ze hier liever buiten. Aha! Nu dacht je dat we “te warm” gingen zeggen hé.

Hier zie! De oplossing van de vraag waarom we zeggen dat we een grote zolder hebben maar bij het betreden ervan toch met ons gezicht tegen het dak komen te staan, want jawel, dit is een spelonkachtig kruipkot achter de traphal, met doorkijk op het grote gat.

Dan gaan we nu stillekesaan terug voorzichtig naar de toegangsdeur schuifelen. Als die aan je rechter elleboog zit dan heb je net voorbij de deur rechts nog een deur met inkijk in een zolderkamerke.

Dat was voorzien voor de opslag van het archief, het stond hier en het zal terug hier komen. Ondertussen staat het kerstgerief en de kerstboom hier wel. Zie je? Hier achter het hoekske.

Terug vooruit kijkend zit daar de doorgang naar het stuk zolder waar niks staat. Bukken bij het betreden hoor. Het is een doorgangske voor kleine menskes.

Daar staat gewoon niks omwille van enkele gebeurtenissen in het verleden. Zie je die plank?

Daar is mske in het begin, toen ze hier woonden met haar been doorgezakt, recht de slaapkamer in.

Geloof je het niet? Kijk maar, je ziet zelfs haar flanellen hemdeke liggen. Dat heeft ze daar daarvoor natuurlijk speciaal gaan leggen.

Allee vooruit, leg die plank nu paar terug dicht, anders gaat het tochten daar beneden. Kijk je nu naar rechts, dan zie je het grote gat.

Het grote gat is eigenlijk een verdwenen stuk scheidingswand tussen het huis en de aanbouw. Dat is dan ook het gat dat de oorzaak was dat mske met haar been door de zolder is gezakt, al is het ondertussen wel groter maar het is wel hersteld. Dat is pas om het moeilijk te maken hé.

Vóór de verbouwingen stak er een houten balk die zo rot was dat hij elk moment kon doorknappen. De mannen die het dak vernieuwden hebben die weggehaald en de onderkant van de twee daken waterdicht afgewerkt.

Dat gat is dan nu ook de enige toegang tot de kamer in de aanbouw, vooropgesteld dat je niet door het raam wil kruipen natuurlijk. Die kamer zie je niet op de foto, maar wel nog het overblijvend stuk plafond ervan.  Dus die kamer bevindt zich in dat gat achter het gat.

Als je nu dat vorige linkske gelezen hebt dan begrijp je ook dat een foto van de mysterieuze trap niet mag ontbreken.

Kijk maar! Een gat met een trap er in en je staat met je neus tegen een muur. Zie je? Kijk maar eens goed. Daar zitten namelijk de spoken.

Ondertussen, ben ik natuurlijk al lang de zolder af geschuifeld en draai het slotje dicht!