Iedereen zegt het, maar niet iedereen leeft er naar. Ze zeggen wel dat iedereen zijn eigen problemen heeft en zijn eigen kopzorgen, maar de meesten lopen nogal nonchalant voorbij.

Soms zeggen ze wel tegen deze of gene dat ze sterk zijn, maar dat is dan meestal tegen diegenen die wel klagen. Tegen diegenen die niks zeggen, zeggen ze niks.

Je hebt natuurlijk ook diegenen die altijd klagen en je hebt diegenen die altijd de zonnekant trachten te zien.

Diegenen die aan het zonnige denken, denken soms ook wel eens dat het zwaar is, te zwaar voor één mens en dat ze ook een schouderklopke of zo zouden kunnen gebruiken, maar meestal is het nu net aan hen dat er ook nog hulp wordt gevraagd.

Soms, heel soms, komt de boodschap uit onverwachte hoek al is het dan uit een achtergelaten “Metro” op een rijdende trein. En om nu dat meestal verkeerd gebruikte zinneke zelf te gebruiken: “meer moet dat dan niet zijn“.